नौ वर्ष अघि प्रचण्ड, बाबुराम, वैध्य विप्लब सहित माओबादी नेताहरुको सम्पति कति थियो?

हेर्नुस उनीहरुले सार्वजनिक गरेको विवरण

नौ वर्षअघि तत्कालीन माओवादी पार्टीको पाँचौ विस्तारित बैठकको निर्णय सार्वजनिक गर्न पत्रकार सम्मेलन गरिएको थियो । त्यसमा केन्द्रीय पदाधिकारीहरूको सम्पति विवरण पहिलो पटक सार्वजनिक गरियो ।

नौ वर्ष पछि अहिले प्रचण्ड, बाबुराम, मोहन वैध्य र नेत्रविक्रम चन्द विप्लव छुट्टाछुट्टै चार टुक्रामा विभाजित छन । सम्पति चाहिँ के कति छ अहिले- न प्रधानमन्त्री भएका प्रचण्ड सार्वजनिक गर्छन, न नयाँ शक्ति र आर्थिक पारदर्शिता भन्दै कुर्लँदै हिँड्ने बाबुराम भट्टराई गर्छन । न मोहन वैध्य गर्छन न बेला न कुबेला (हिजोसमेत) नेपाल बन्द गर्दै हिँड्ने विप्लव नै गर्छन । तैपनि त्यति बेलाको सम्पति विवरण पढ्न रोचक नै हुन्छ भनेर यहाँ साभार गरी इतिहास सम्झाउने कोशिश गरिएको हो- ‘यति हाँस’ भनिएको हैन है ।

१ प्रचण्ड (वर्तमान प्रधानमन्त्री)

नगद: छैन
सुन/चाँदी: दुई तोला सुन
जग्गा जमिन: भरतपुर चितवनमा श्रीमती सहितको नाममा रू.तीन/चार लाख पर्ने एक कट्ठा/सातधुर घर घडेरी

२ मोहन वैध्य ‘किरण’

नगद: रू. एक लाख २८ हजार
सुन/चाँदी: सुनको गहना मूल्य रू.१५ हजार जतिको
जग्गाजमिन: रू.७० हजार पर्ने घरघडेरी, जग्गा एककट्ठा पाँच धुर

३ डा.बाबुराम भट्टराई ‘लालध्वज’

नगद: छैन
सुन/चाँदी: छैन
जग्गाजमिन: छोरीको अंशवापत गोरखामा तीन लाख बराबरको साढे सात रोपनी खेत

४ रामबहादुर थापा ‘बादल’

नगद: छैन
सुन/चाँदी: साढे एकतोला सुन
जग्गाजमिन: रू.आठ/दश लाखपर्ने दुई कट्ठा

५ पोस्टबहादुर बोगटी ‘दिवाकर’

नगद: छैन
सुन/चाँदी: करिब रू.१० हजार बराबरको सुनचाँदी
जग्गाजमिन: अन्दाजी रू.२० हजार बराबरको पुरानो एकतल्ले घर, जग्गा जमिनमा रू.एक लाख बराबरको एक रोपनी दोयम र रू.एक लाख बराबरको खेत पाखो, रू.तीन हजार बराबरको सरसामान

६ कृष्णबहादुर महरा ‘अमरसिंह’ (वर्तमान अर्थमन्त्री)

नगद: मासिक पारिश्रमिक बाहेक छैन
सुन/चाँदी: छैन
जग्गाजमिन: जग्गासहितको घरबाहेक अतिरिक्त घरघडेरी नभएको, अन्दाजी तीन लाख मूल्य बराबरको प्रयोजनविहीन एक घर र एक गोठ, व्यक्तिगत प्रयोगमा भइरहेको वाहेक अतिरिक्त सामान नभएको

७ चन्द्रप्रकाश गजुरेल ‘गौरव’

नगद: छैन
सुन/चाँदी: एकतोला सुन
जग्गाजमिन: जग्गासहितको करिब सात लाख २५ हजार बराबरको सिन्धुली ढुङ्गेवास, विराटनगर घर खयरमारा, सिन्धुलीमा घडेरी, रू.एकलाख २० हजार बराबरको दश कट्ठा जग्गा,
ऋणः रू.तीन लाख ५० हजार

८. नाम – देवप्रसाद गुरुङ

टेक नाम – कान्छा बहादुर
नगद – उल्लेखनिय रकम नभएको
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – मनाङ ओडार गाउँमा सङ्गोलमा एउटा कच्ची घर रहेको तर २०५७ सालदेखि आफ्नो अंश पार्टीकरण
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – अन्दाजी ५० रोपनी पाखोबारी संगोलमा रहेको, अन्दाजी मूल्य ५० हजार तर २०५७ सालदेखि पार्टीकरण
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य -भाँडाकुँडाहरुको अन्दाजी मूल्य १० हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन

९. नाम – वर्षमान पुन

टेक नाम – अनन्त
नगद – सामान्य वचत रहेको
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – चार वटा घर -३ लाख ५० हजार)
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – २५ लाख
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – छैन
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – तीन जना -श्रीमती र दुई वहिनी) को गहना पार्टीमा बुझाएको

१०. नाम – टोप ब. रायमाझी

टेक नाम – अनिल
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – १० लाख
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य -छैन
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन

११. नाम – नेत्र चन्द

टेक नाम – विप्लव
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – १० कठ्ठा राम्रो खालको खेत
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – २ लाख ५० हजार
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – १५ हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन

१२. नाम – दिनानाथ शर्मा

टेक नाम – अशोक
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – घर एक (अन्दाजी ७५ हजार)
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – पाखोबारी, खेत अन्दाजी २ लाख
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – छैन
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – अन्दाजी १ तोला

१३. नाम – हरीबोल गजुरेल

टेक नाम – शितलकुमार
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – २ वटा घर, ३ कठ्ठा घँडेरी (अन्दाजी १० लाख)
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – १ विघा ३ कठ्ठा -मूल्य अन्दाजी १० लाख)
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – ५० हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – ५ तोला

१४. नाम – अग्नि सापकोटा

टेक नाम – कञ्चन
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – २ लाख
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – २३ लाख
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – ५ हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन
नोट – २०५८ सालदेखि घर जग्गा सबै पार्टीकरण र स्थानीय पार्टीले नै भोगचलन गर्दै आएको

१५. नाम – हितमान शाक्य

टेक नाम – सुमन
नगद – १ लाख -स्कूल छोड्दा प्राप्त रकम)
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – डेड आना जमीनमा चारकोठे घर -बाग्लुङमा) करिब ४ लाख, काठमाडौं मत्स्य गाउँमा स्कूलको साझ जग्गा
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – पहिले स्कूलसँग सम्बन्धित हुँदा/ अहिले स्कूलको जग्गा मात्र साझा (अन्दाजी ४ लाख)
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – व्यत्ति-गत सम्पत्ति अन्य केही नरहेको । पार्टी सम्पत्तिमा एक गाडी, डेस्कटप र ल्यापटप कम्प्युटर, टीभी, खाना पकाउने भाँडा आदि ।
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – केही नभएको ।

१६. नाम – हरिभत्त- कँडेल

टेक नाम – प्रतिक
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – २ लाख
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य -छैन
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन
अन्य – घर घँडेरी धितो बैकमा १ लाख १५ हजार लिएको र २ लाख ९० हजार विभिन्न व्यत्तिबाट ऋण लिएको -जम्मा ४ लाख ५० हजार ऋण)

१७. नाम – नन्दकिशोर पुन (वर्तमान उपराष्ट्रपति)

टेक नाम – पासाङ
नगद – ८/१० हजार -भैंसी बाख्रा बेचेको)
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – घर ५० हजार -स्थानिय मूल्यमा, २ भाईको वण्डाबाट)
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – जग्गा र खेत अन्दाजी ६०/७० हजार, सुन्तला बारीको स्थानीय मूल्यसहित
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – कासा, तामा, प-लामको भाँडा, लत्ताकपडा ८/१० हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – टप, टुकी, अन्दाजी ७/८ हजार
अन्य – खोरिया, खरबारी, एक हल गोरु, सोलार बत्ति, बाकस, दराज, पुस्तक अन्दाजी १५/२० हजार

१८. नाम – जनार्दन शर्मा (वर्तमान ऊर्जा राज्यमन्त्री)

टेक नाम – प्रभाकर
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – ७ लाख वरीपरी
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – १० लाख वरीपरी
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – १ लाख जति
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – ४/५ हजार

१९ नाम – कुल प्रसाद केसी

टेक नाम – सोनाम
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – दाजुभाउजुसँग संगोलमा अन्दाजी २ लाखको जग्गा, मेरो अंश गर्दा ७० हजार जतिको ।
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – अहिले घरमा दाजुभाउजुको गाई-भैंसी, लत्ता-कपडा गर्दा ३०/४० हजारको होला ।
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन

२० नाम – चक्रपाणी खनाल

टेक नाम – बलदेव
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – बुटवल रुपन्देहीमा १६ धुर -करिब ५ लाख)
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) –
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – छुट्टी भिन्न हुँदा भाँडा कुँडा केही नलिएको
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – श्रीमतीको कानका टप अन्दाजी मूल्य १२ सय

२१ नाम – शक्ति बस्नेत

टेक नाम – सुरेशसिंह
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – ८० हजार
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – २ रोपनी -एक लाख)
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – छैन
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – ५ हजार

२२ नाम – मातृका प्रसाद यादव

टेक नाम – रामसिंह
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – छ तर मुल्याङ्कन गर्न बाँकी, करिब २ लाख
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – ३ लाख लगभग
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – सुन केही, चाँदी केही

२३ नाम – हेमन्तप्रकाश ओली

टेक नाम – सुदर्शन
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – एउटा घर र दुईवटा गोठ -२ लाख रुपियाँ अन्दाजी)
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – ४१ रोपनी सिममात्र -करिब १५ लाख)
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – भाँडा कुँडा, ओढ्ने ओछ्याउने र लुगासहित १० हजार)
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – करिब ५ हजार

२४ नाम – देवेन्द्र पौडेल

टेक नाम – सुनिल
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – सगोल परिवारसहितको अन्दाजी ५ लाख पर्ने, छुट्टी भिन्न नभएको
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – पार्टी कार्यको लागि बाहेक अन्य सामान छैन ।
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन

२५ नाम – नारायण प्रसाद शर्मा पौड्याल

टेक नाम – कमलप्रसाद
नगद – ३ लाख रुपियाँ अन्दाजी -घँडेरी वित्रि-बाट)
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – २ लाख
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – १८ लाख
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – ३० हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – २० हजार

२६ नाम – लोकेन्द्र विष्ट मगर

टेक नाम – अभ्यास
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – ३ हजार रुपियाँ जति
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) –

२७ नाम – हितराज पाण्डे (वर्तमान सङ्घीय मामिला तथा स्थानीय विकास मन्त्री)

टेक नाम – उत्तम
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – १ रोपनी जग्गामा बनेको घर, करिब २ लाख पर्ने
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – २ रोपनी ६ आना खेत र करिब १० रोपनी पाखा जग्गा, करिब २ लाख रुपियाँ पर्नेर् ।
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – करिब ६० हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – रु १ लाख ४ हजार
अन्य – २०६० सालमा चितवनको घँडेरी बेचेर आएको नगद रु २ लाख १० हजार त्यतिखेर नै कमाण्ड कार्यालय माप-र्त पार्टीमा बुझाइएको ।

२८ नाम – पम्फा भुषाल

टेक नाम – विध्युत
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – एउटा काठमाडौंमा घर, मैले पाउने करिब १० लाख, अखामा एउटा घँडेरीबाट करिब १ लाख मैले पाउने ।
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – १० लाख मध्धेबाट मैले पाउने करिब २ लाख
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – करिब २५ हजार बराबर -परिवारको बाहेक)
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – २.५ तोला -करिब ४० हजार)

२९ नाम – हिसिला यमी

टेक नाम – राहुल
नगद – रू.१२ हजार मात्र (मेरो खातामा) । साथै काठमाण्डौंको घर बेचेको र छोरीको अंश समेत रहेको करिब रू.१० लाख ।
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) –
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन ।
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – पार्टीकै साधन श्रोत प्रयोग गरिएको ।
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – करिब ३ ग्रामको सुनको टप मैले लगाएको छु, छोरीको छैन ।

३० नाम – गोपाल किराँती

टेक नाम – साइला
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – मोबाइल, घडी, कपडा, झोला रु १२ हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन
अन्य – सन् १९९८ मा ६० हजार बराबरको घर जग्गा पार्टीमा बुझाइएको छ ।

३१ नाम – धर्मेन्द्र बाँस्तोला

टेक नाम – कञ्चन शर्मा
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – छैन
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – कैलाली टिकापुरमा ५ कठ्ठा, भाइको जमीन मेरो नाममा भएको, मुल्य अन्दाजी १ लाख, विद्ययपुर ३ सुर्खेतमा ९ रोपनी, पार्टीको र परिवारको नाममा रहेको । मुल्य अन्दाजी १ लाख
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – छैन
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन
नोट – व्यत्ति-गत सम्पत्तिमा श्रीमतीले आफुसँग रहेको २५ हजार र गहना आफु पूर्णकालिन हुँदा जिल्ला पार्टी सुर्खेतलाई बुझाएको ।

३२ नाम – खड्ग ब. विश्वकर्मा

टेक नाम – प्रकाण्ड
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – दुबै घर शाही सेनाले जलाएको, घँडेरीको मूल्य ३० हजार अन्दाजी
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – १ लाख ५० हजार
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – घर जल्ने बेलामा जलेको
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन

३३ नाम – राम कार्की (वर्तमान सूचना तथा सञ्चार मन्त्री)

टेक नाम – पार्थ क्षेत्री
नगद – ५० हजार
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – २० लाख
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – १६ लाख
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – १ लाख ५० हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – २० हजार

३४ नाम – इन्द्रमोहन सिग्देल

टेक नाम – वसन्त
नगद – करिब १० हजार
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – अर्ध पक्की घर, अन्दाजी ५० हजार
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – खेत ५ रोपनी, पाखो ७ रोपनी, पहाडमा अन्दाजी मुल्य रु १ लाख ५० हजार
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य – कपडा, भाँडाकुँडा अन्दाजी २० हजार
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – श्रीमती र छोरीको नाक, कानमा लगाएको करिब १ तोला, अन्दाजी मुल्य रु १५ हजार

३५ नाम – लेखराज भट्ट

टेक नाम – राकेश
नगद – छैन
घर घँडेरी- (अन्दाजी मूल्यसहित) – १ रोपनी ३ आना
जग्गा (अन्दाजी मूल्यसहित) – २०/२५ लाख
सामान र लजिष्टिकहरुको अन्दाजी मूल्य

– १ लाख
सुन चाँदी र गहनाको (अन्दाजी मूल्य) – छैन


facebookuser

हिलारी क्लिन्टन पराजित हुनुको कारण

भर्खरै मात्र सकिएको अमेरिकी निर्वाचनको वहष अझै सेलाएको छैन । रिपब्लिकन पार्टीका उमेद्वार डोनाल्ड ट्रम्पको अप्रत्यासित विजय र उक्त परिणाममा अमेरिकी जनताको अस्वीकार्यताले पनि यस विषयलाई अझै राप प्रदान गरेको छ । त्यसो त प्रतिद्धन्द्धी हिलारी क्लिन्टनका बारेमा आएका समाचारले पनि अमेरिकी निर्वाचन अझै तातो वहषको विषय बनेको हो ।
कहिले राष्ट्रपति पदमा निर्वाचित भए पछि डाँको छोडेर रोएकको खबर होस या कहिले हारको पीडा लुकाएरै भए पनि युवा वर्गलाई प्रोत्साहन कगर्ने विषय होस, हारका बाबजुद हिलारी चर्चाबाट ओझेलमा छैनन ।
 त्यस्तै उनले आफ्नो हारको कारण प्रष्टयाउँदै अभिब्यक्ती दिएकी छिन । जसले उनलाई चर्चा र विवादको घेरामा उभ्याएको छ ।

हारको कारण

हिलारीले आफु पराजित हुनुमा फेडेरल इन्भेष्टिगेसन ब्यूरोका प्रमुख जेम्स कमिका कारण आफुले निर्वाचन हारेको बताएकी छिन ।

हिलारीले भनेकी छिन , ‘निर्वाचनको पूर्वसन्धामा एफबिआइले मेरो इमेल काण्डलाई पुनः अनुसन्धान सुरु गर्ने बताए पछि मैले हार बेहोर्नु परेको हो ।’
शनिबार आर्थिक सहयोग जुटाउनेहरुलाई सम्बोधन गर्दै हिलारीले एफबिआई प्रमुख कमिलाई सो आरोप लगाएकी हुन।
हिलारीको भनाईलाई उद्घृत गर्दै अन्तार्रष्ट्रिय संचारसंस्थाहरुले भनेका छन , ‘चुनाव हार्नुका अरु पनि कारण होलान्, तर मुख्य कारण एफबिआई प्रमुखको आधारहीन र तथ्यहीन इमेल अनुशन्धान नै हो, जुन हाम्रो चुनावी अभियानलाई अवरोध गर्नका लागि मात्रै थियो भन्ने प्रमाणित भएको छ ।’

एफबिआईले नोभेम्बर ६ मा हिलारीको केही इमेल अझै अनुसन्धान गर्नु पर्ने भएको भन्दै पत्र लेखेको थियो र निर्वाचनको तीन दिन अघि हिलारी निर्दोस रहेको भन्दै फेरी दोस्रो पत्र पठाएको थियो ।

साभार फेसबुक युजर

AFC Solidarity Cup Malaysia 2016 मा आज नेपाल ब्रुनाइ संग भिडदै 

एएफसी सोलिडारिटी कप फुटबल अन्तर्गत नेपालले समूहको दोस्रो तथा अन्तिम खेलमा ब्रुनाईसँग प्रतिस्पर्धा गर्दैछ। नेपालले आज साँझ सवा ५ बजे मलेसियाको कुचिङस्थित सारावाक स्टेट रंगशालामा ब्रुनाइसँग खेल्न लागेको छ ।

पहिलो खेलमा पूर्वी टिमोरसँग गोलरहित बराबरी खेलेको नेपालले सेमिफाइनलमा पुग्नका लागि कम्तिमा बराबरीको नतिजा निकाल्नुपर्नेछ। नेपाल रहेको समूह ‘ए’ मा ब्रुनाइ यसअघि नै सेमिफाइनलमा पुगिसकेको छ।

जित हात पार्न सकेमा नेपाल समूह बिजेता बन्दै सेमिफाइनलमा पुग्नेछ। प्रशिक्षक ग्योतोकु कोजीले मुख्य उद्देश्य भनेको आफ्नै प्रदर्शनमा सुधार ल्याएर पहिलो खेलको तुलनामा राम्रो खेल्ने बताएका छन ।

 ‘अंगीकृतलाई राष्ट्राध्यक्ष दिन सत्तापक्ष तयार’

भारतीय राष्ट्रपति प्रवण मुखर्जीे तीन दिने नेपाल भ्रमण पूरा गरेर फर्किएलगत्तै आन्तरिक राजनीतिका समाचारले पत्रपत्रिकामा मुख्य स्थान पाउन थालेका छन ।
आज समीक्षित पत्रपत्रिकामा छापिएका समाचार मध्ये सबै भन्दा पहिले अन्नपूर्ण पोस्टको मुख्य समाचारले धेरैको ध्यानाकर्षण गर्छ । ‘अंगीकृतलाई राष्ट्राध्यक्ष दिन सत्तापक्ष तयार’ भन्ने शीर्षकमा चिरञ्जीवी ढुंगानाले समाचार लेखेको र पोष्टमा चार कोलममा महत्वका साथ प्रकाशित समाचारमा सत्ता गठबन्धनका प्रमुख घटक नेकपा (माओवादी) केन्द्र र नेपाली कांग्रेस अंगीकृत नागरिकलाई प्रमुख संवैधानिक पद दिन तयार भएको पत्रसहित मधेसी मोर्चालाई सहमतिमा ल्याउने प्रयासमा छ । यस बारेमा शुक्रबार राति सरकारले मोर्चालाई पत्र पठाइसकेको छ ।
यस समाचारमा नेकपा (एमाले)को आधिकारिक धारणा नआए पनि प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहालले एमाले अध्यक्ष केपी शर्मा ओली, नेता माधवकुमार नेपाललगायतका केही नेतासँग अनौपचारिक परामर्शपछि मोर्चालाई पत्र पठाएको बुझिएको छ ।
नागरिक दैनिकले भने यसैसँग सम्बन्धित समाचारलाई संविधान संशोधन विधेयकमा सरकार र मधेसी मोर्चाका नेता सहमति नजिक पुगेको लेखेको छ । समाचारमा जनाइएअनुसार विवादित विषयमध्ये नागरिकता र भाषाको विषयमा सरकार र मधेसी मोर्चा सहमतिनजिक पुगेका छन् । नागरिक दैनिकमा भुवन शर्माले लेखेको समाचारमा मोर्चाका नेताले विवादित जिल्लाको सिमाना टुंगो लगाउन आयोग बनाएर जिम्मा दिन आफूहरू तयार भएको बताएका छन् ।
आजको कान्तिपुर दैनिकले सिरिया पुर्याइएका नेपाली युवतीले पाएको दुःखका बारेमा समाचार लेखेका छन् । कान्तिपुरको आठ कोलममा छापिएको समाचार देवेन्द्र भट्टराईले जाहेल (सिरिया बोर्डर) पुगेर लेखेका हुन् । समाचारमा जनाइएअनुसार सिरियामा अहिले पनि नेपाली युवती लगिन्छ । दैनिक २÷४ जना दुबई, दिल्ली वा लेवनानको बाटो भएर सिरिया पुग्ने गरेका छन् । त्यहाँ पुगेका करिब एक हजार जना अहिले समस्याग्रस्त अवस्थामा रहेको समाचारमा जनाइएको छ ।
मर्यादाक्रमप्रति कांग्रेस नेताको असन्तुष्टि
आजको नयाँ पत्रिका दैनिकले पार्टीको मर्यादाक्रमप्रति कांग्रेस नेताहरूको असन्तुष्टि शीर्षकमा समाचार लेखेको छ ।
रमेश सापकोटाले लेखेको समाचारमा कांग्रेसका पाँच नेताले मर्यादाक्रम नमिलेको भन्दै १३ औं महाधिवेशनपछि बसेका चारवटै केन्द्रीय समितिको बैठकमा हस्ताक्षर नगरेको समाचारमा उल्लेख छ । गोपालमान श्रेष्ठ, कुलबहादुर गुरुङ, अर्जुन नरसिंह केसी, रामशरण महत र रमेश लेखकले मर्यादाक्रम नमिलेको भन्दै हस्ताक्षर नगरेको समाचारमा उल्लेख छ ।
उपत्यका लोडसेडिङमुक्त हुने
सरकारले काठमाडौं उपत्यकाका तीन जिल्लालाई लोडसेडिङमुक्त जिल्ला घोषणा गर्ने तयारी गरेको छ ।
यो समाचारलाई आजको गोरखापत्र दैनिकले प्रमुख समाचार बनाएको छ । नेपाल विद्युत् प्राधिकरणका कार्यकारी निर्देशक कुलमान घिसिङले उपत्यकालाई लोडसेडिङमुक्त गर्ने तयारी गरिरहेको बताएका छन् ।
मेडिकल कलेजमा विद्यार्थी कोटा निर्धारण
आजका पत्रपत्रिकाले नेपाल मेडिकल काउन्सिलको पाँच महिनापछि बसेको पूर्ण बैठकले चिकित्सा शिक्षासम्बन्धी माथेमा कार्यदलको प्रतिवेदनअनुसार मेडिकल  र डेन्टल कलेजहरूको सिट निर्धारण गरेको छ । यो समाचारलाई आजको नागरिक दैनिकमा दीपक दाहालले लेखेका छन् । समाचारअनुसार अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोगको हस्तक्षेपका कारण काउन्सिलको बैठक पाँच महिनादेखि बस्न सकेको थिएन । काउन्सिलको बिहीबार र शुक्रबार बसेको बैठकले हाल सञ्चालनमा रहेका मेडिकल कलेज र डेन्टलका २१ कलेजमध्ये मेडिकलमा अधिकतम १ सय १५ र डेन्टलमा अधिकतम ५० सिट तोकिएको छ ।
यो निर्णयपछि चिकित्साशास्त्र अध्ययन संस्थानले तोकेको सिट संख्या घटेको छ ।
प्रधानमन्त्रीसहित मन्त्रीहरुको सम्पत्ति विवरण सार्वजनिक भएन
आजको कान्तिपुर र नागरिक दैनिकले प्रधानमन्त्रीसहित मन्त्रीहरूको विवरण सार्वजनिक नगरेको समाचार लेखेका छन् । प्रधानमन्त्री र मन्त्रीहरूले नियुक्त भएको १५ दिनभित्र सम्पत्ति विवरण सार्वजनिक गर्ने परम्परा भए पनि अहिलेसम्म नगरेको समाचार कान्तिपुर दैनिकमा बालकृष्ण बस्नेत र नागरिक दैनिकमा भाषा शर्माले लेखेका छन् । सम्पत्ति विवरण प्रधानमन्त्री तथा मन्त्रिपरिषद् कार्यालयको वेबसाइटमा राखेर सार्वजनिक गर्ने परम्परा रहे पनि अहिलेसम्म गरिएको छैन ।
सुजातालाई स्तन क्यान्सर
आजका पत्रपत्रिकाले नेपाली कांग्रेसकी नेतृ सुजाता कोइरालालाई स्तन क्यान्सर भएको समाचार पनि प्रकाशित गरेका छन् । स्तन क्यान्सरको आशंकामा मलेसियामा शल्यक्रिया पनि भइसकेकाले अहिले उनले उपचार खर्च भन्दै एक करोड माग गरेको समाचारमा उल्लेख गरिएको छ ।
सम्पादकीय
‘छिमेकीको चासो’ आजको नागरिक दैनिकको सम्पादकीय शीर्षक रहेको छ । सम्पादकीयमा नागरिक दैनिक लेख्छ – जटिल प्रश्न यहाँनेर उठ्छ, छिमेकी देशका आलंकारिक राष्ट्रपतिले हाम्रो आन्तरिक मामिलामा कुरा मिलाइदिन भूमिका खेल्न सक्लान् ? किन हामी अझै पनि आफैँ आफ्नो घरको समस्या सुल्झाउन सक्दैनौ ? सरकारसँग वार्ताको सन्दर्भ समाप्त भइसकेको छ र ? झगडा गर्न सक्ने हामीलाई मिलाइदिन कोही अरू किन आउनुपर्ने ? यी प्रश्नहरुको उत्तर आफूभित्र नखोजेसम्म हाम्रो राजनीतिले संक्रमणबाट मुक्ति पाउने छैन ।
अन्नपूर्ण पोष्टले जनतालाई समग्र प्रक्रियामा सहभागी नबनाई संविधान संशोधन गर्दा त्यसले समय र संविधानको गहनतामा आघात पु्ुर्याउने उल्लेख गरेको छ ।
कान्तिपुर दैनिकले ‘निराशाजनक तीन महिना’ शीर्षकमा सम्पादकीय लेखेर सरकारको मूल्यांकन गरेको छ । सम्पादकीयमा लेखिएको छ – समग्रमा प्रधानमन्त्री दाहालको तीन महिने  शासन आशाप्रद छैन । उनले पूर्वप्रतिवद्धता पूरा गर्न आफ्नो कार्यावधिका बाँकी महिनालाई त सदुपयोग गर्न सक्लान् तर यो कार्य हालकै सुस्त कार्यशैलीबाट सम्भव छैन ।’
राजधानी दैनिकले पनि दाहाल सरकारका तीन महिना शीर्षकमा सम्पादकीय लेखेको छ ।
सम्पादकीयमा भनिएको छ ‘भारत रिझाउने नाममा चीनप्रति बेवास्ता गरेको आरोप छ ।’

साभार

ए एफ सी सोलाडारिटी कप

 राष्ट्रिय फुटबल टोलीलाई टिमोर लिस्टेविरुद्धको सुखद इतिहास दाहोर्‍उने मौका आएको छ । नेपालले आज शनिबार मलेसियाको कुचिङमा भइरहेको एएफसी सोलिडारिटी कपमा आफ्नो पहिलो खेल टिमोर लिस्टेसँग खेल्दै छ ।

यसअघि सन् २०११ जून, २९ मा एसियाली विश्वकप छनोटको पहिलो चरणको पहिलो लेगमा नेपाल र टिमोर लिस्टे भिडेका थिए । सो खेलमा नेपालले दशरथ रंगशालामा टिमोर लिस्टेलाई २–१ ले हराएको थियो । जुलाई २ को दास्रो लेगमा नेपालको ५–० को अग्रता रह्यो । समग्रमा नेपालले त्यसबेला ७–१ को अग्रता लिएको थियो ।

नेपाली राष्ट्रिय फुटबल टोलीका प्रशिक्षक जापानी ग्योतोकु कोजीले सोलिडारिटी कपको आफ्नो पहिलो खेलका लागि तयार रहेको बताएका छन् ।

टिमोर लिष्टे आफ्नो पहिलो खेलमा बुनाइसँग ४–० गोल अन्तरले हारेपछि प्रतिक्रिया दिँदै कोजीले टिमोर लिष्टेको हारका बाबजुद उसलाई कमजोर नआँक्ने बताएका हुन् । बु्रनाइ र टिमोर लिष्टेबीचको खेलको नतिजाले प्रतिद्वन्दीलाई हेर्ने दृष्टिकोणमा कुनै परिवर्तन नआएको कोजीको भनाई थियो ।

टिमोर लिष्टेसँग शनिबार हुने खेलको रणनीति मौसम र मैदानको अवस्थाबाट तय गरिने कोजीले बताए । कप्तान अनिल गुरुङले टिमोर लिष्टेको पहिलो खेल हेरेर उसले आफ्नो प्रदर्शन धेरै सुधारेको पाएको बताए । भिजेको मैदानमा खेल्ने अनुभव आफ्नो टोलीसँग रहेकाले पानी परेपनि फरक नपर्ने गुरुङको भनाइ छ ।

अहिले कुचिङमा लगातार पानी पर्ने भइरहेको छ । नेपाली टिम जुन दिन त्यस सहरमा उत्रेको थियो, वर्षा प्रतियोगिताका लागि निर्दयी सावित भयो । ब्रुनाई र टिमोर लेस्टबीचको खेल पनि पानीले भरिएको मैदानमा भएको थियो । त्यसैले सायद टिमोर लेस्टेले आफ्नो स्वाभाविक खेल दर्शन गर्न सकेको थिएन होला । प्रशिक्षक कोजीलाई लागेको एउटै डर यही हो ।  टिमोर लेस्टेविरुद्ध नेपालको खेल नेपाली समय अनुसार ५:१४ मा शुरु हुनेछ ।

साभार

Pulsar RS200 को मुल्य रु ३,९९,९९९ मात्र

बजाजको पल्सर आरएस २०० नेपाली बजारमा आइसकेको छ । बजाजको पल्सर बाईक उसै पनि नेपालमा सबै भन्दा बढी मन पराइने बाइकमा पर्छ । भारतमा निर्माण हुने यो बाइकको भारतीय बजारमै समेत उति हल्लाखल्ला नहुने भए पनि नेपालमा भने यसको लोकप्रियता घटेको छैन, युवा पिढी बीच यो अति नै लोकप्रिय छ ।

पल्सरको यो भर्सन अघिल्लो पल्सर २०० एनएसमा केही सुधार गरेर ल्याइएको झै देखिन्छ । यसको इन्जिन पनि एनएसको जस्तै देखिन्छ तर यसको ‘हेड’मा केही परिवर्तन गरिएको छ । यसको फ्युल इन्जेक्सनमा समेत सुधार गरिएको देखिन्छ । यसको पावर रेटिङमा अघिल्लोमा भन्दा एक हर्सपावर बढाइएको छ । यसको थ्रोट रेस्पोन्स क्लियर छ जुन अघिल्लो बाईक भन्दा केही गरहुंगो यो बाईकमा आवश्यक नै थियो ।

२०० एनएसको तुलनामा यो बाईक अवश्य पनि राम्रो छ । यसमा बस्न सहज छ, जुन एनएसमा उति थिएन । सिटको प्याड राम्रो छ । स्पोर्टी बाइक भनिए पनि यसमा त्यस्तो खासै महशुस हुन्न । यसको चेसिस धेरै नै सन्तुलीत छ । पल्सरका अरू बाईकहरू घच्चापच्चा सहने पहाडी बाईकहरूका लागि एकदमै उपयुक्त मान्ने गरिए पनि यो बाइक चाही शहर बजारमा र नियमित सडकहरूका लागि बढी उचित हुने देखिन्छ । यो बाईकमा सबै भन्दा बेसी स्पिड १४० किमि प्रतिघण्टा उचित हुन्छ । यसको स्टेरिङ एकदमै छिटो प्रतिक्रिया दिने खालको छ । र यसमा प्रयोग भएको एमआरएफ टायर वास्तवमै लचकदार छन ।

यसमा अहिले दुई खालका ब्रेकहरू उपलब्ध छन : एबीएसवाला र एबीएस बिनाको । एबीएसको प्रयोगचाही आकस्मिक अवस्थामा बढी उचित हुनसक्छ । सामान्य अवस्थामा यो बाईकले शहर बजारमा कुदाउँदा त्यस्तै ३० किलोमिटर प्रतिलिटर माइलेज दिने सम्भावना छ । यामाहाको आर १५, होन्डा सिबिआर १५० आर र केटिएम आरसी २०० को प्रतिक्रियामा आएको यो बाईक उल्लेख गरिएहरू भन्दा यद्धपी अली ठुलो छ ।

सेना नै नभएको संसारको केही देशहरु

आजको दुनियामा कुनै पनि देशको तागत उसको सैन्य तागतलाई लिएर सुचीकरण गर्ने काम गरिन्छ । यसको अर्थ जुन देशसँग सबै भन्दा धेरै सेना हुन्छ, अत्याधुनिक हतियार हुन्छ उनीहरु विश्वमा त्यति नै बलिया राष्ट्र भएको मानिन्छ ।

देशको सुरक्षाका लागि पनि सैन्य शक्तिलाई एक दमै महत्वका साथ हेर्ने गरिन्छ । राष्ट्रभावका कारण सैनिकहरु आफ्नो ज्यान दिन पनि पछि पर्दैनन । यसका उदाहरण पनि हामी प्रशस्त पाउन सक्छौ । प्राचीन धर्मग्रन्थमा समेत लेखिएको छ, ‘जननी, जन्मभुमीश्य स्वर्गादपि गरियसी’
अर्थात आफ्नो आमा र देश स्वर्ग भन्दा पनि ठुलो हुन्छन । तर विश्वमा केही यस्ता राष्ट्रहरु रहेका छन जसमा सैनिकहरु नै छैनन । उनीहरुले आफ्नो देशको सुरक्षाको जिम्मा अरु नै देशलाई दिएका छन । केही सुविधा पाउन र आर्थिक लाभ गर्नका लागि उनीहरुले यस्तो गरेका हुन ।
विश्वमा केही यस्ता राष्ट्रहरु पनि रहेका छन जसको कुनै सेना छैनन तर सेनाले झै प्रहरीले हरेक काम सम्हाल्ने गर्छन । यस्ता राष्ट्रहरु युरोपमा धेरै छन । केही देशहरुले सुरक्षा आउटसोर्स गरेर काम चलाउने गर्छन भने केही राष्ट्रलाई सुरक्षाको आवश्यकता नै छैन । स्विजरल्याण्डमा यही विषयलाई लिएर बहस चलेको थियो । सेना स्विजरल्याण्डमा नचाहिने बहसमा धेरैले आफ्नो धारणा राखेका थिए ।
तुवालु एउटा यस्तो देश हो जहाँ सुरक्षा बल नै छैनन । क्षेत्रफलका आधारमा हेर्ने हो भने यो देश निकै सानो छ । सन २०१४ मा भारत प्रशान्त द्धीप सहयोग संगठनमा समोआ र तुवालु सहभागी भएका थिए । सन् २०१५ मा जयपुर संगठनको १४ देशहरुको सम्मेलन भएको थियो । तुवालुको क्षेत्रफल जम्मा २६ वर्ग किलोमिटर रहेको छ । यहाँको जनसख्या १० हजार रहेको छ । यहाँ संसदीय राजतन्त्र प्रणाली रहेको छ ।
यस्तै खाले अर्को युरोपियन राष्ट्र एंडोरा पनि हो । यस देशको सुरक्षाको जिम्मा स्पेन र फ्रान्सले लिएको छ । यस बाहेक मध्य अमेरिकाको एक देश कोस्टारिकासँग पनि कुनै सेना रहेको छैन । समोआ देश सँग पनि आफ्ना सैनिक छैनन । तर, यस देशको मदतका लागि न्युजील्याण्डले जिम्मेवारी लिएको छ । यसको साथै यस समुहमा द्धीपीय देश ग्रेनेड र नोरु पनि रहेको छ ।
चारै तर्फबाट पहाडले घेरिएको राष्ट्र एंडोरा युरोपको छैटो सानो देश हो । यस देशको कुनै व्यक्तिगत आर्मी छैन । यहाँ कानुन व्यवस्था र केही जरुरी नियमको पालना प्रहरीलाई जिम्मा दिइएको छ । तपाई प्रश्न गर्न पनि सक्नु हुनेछ युद्धको अवस्था आइ परेमा वा आतंकवादी हमला भएमा आफ्नो देशको सुरक्षाका लागि यी देशहरु के गर्छन ? यी राष्ट्रहरु त्यस्तो समस्या आइ परेमा स्पेन र फ्रान्ससँग आपतकालिन सैन्य सुरक्षाको माग गर्छन ।
सन् १९४८ मा भएको एक गृह युद्ध पछाडि कोस्टारिकाले सधैका लागि आर्मीलाई आफ्नो देशको सिमाबाट बाहिर गरिदिएको थियो । यहाँको आन्तरिक मामिला पुलिसले हेर्ने गर्छ । बोर्डर स्थित निकारागुआ देश सँग मतभेद भए पनि यहाँ बिना कुनै सैन्य संरक्षण निर्वाह चलिरहेको छ ।
डोमिनिकाः सन् १९८१ मा आर्मीको केही गतिबिधिका कारण यस देशले सधैका लागि सेना परित्याग गर्ने घोषणा गरेको थियो । उसले सबै आर्मीलाई आफ्नो देशबाट बाहिर पठाएको थियो । अरु देश झै यसको व्यवस्था प्रहरीले संचालन गर्दै आइरहेको छ ।
ग्रेनाडाः अमेरिकाले एकाएक आक्रमण कारण सन् १९८३ मा यो देशले कठोर निर्णय लिएको थियो । त्यस निर्णय पश्चात यस देशले सेना परित्याग गरेको थियो । क्षेत्रीय सुरक्षा व्यवस्था अनुसार यहाँ काम हुन्छ ।
आइसल्याण्डः तपाईलाई सुन्दा अचम्म लाग्ला सन १८६९ पश्चात यो देशमा आर्मी छैनन । आइसल्याण्ड नेटो संगठनको समेत सदस्य हो । यसले युनाइटेड नेशनसँग आफ्नो सुरक्षाको एग्रिमेन्ट गरेको छ ।
मोरिशसः विश्वमा नै चर्चीत रहेको यस देशमा आर्मी छैनन । लगभग १० हजारको हाराहारीमा प्रहरी कर्मचारी रहेका छन । उनीहरुले नै सुरक्षा व्यवस्था र कानुनको रक्षा गर्ने काम गर्छन ।
मोनेकोः यस देशले १७ औ शताब्दीबाट नै आर्मी पावर परित्याग गरेको थियो । तर, दुईवटा साना मिलिटेरी युनिट भने रहेको छ जुन सदैव सक्रिय रहेको  छ । एउटाले राजकुमारको सुरक्षा गर्छ भने अर्को युनिटले आम नागरिकको सुरक्षा गर्ने काम गर्छ ।
लेैच्टेस्टीनः यस देशले आर्मी हटाउनुको मुख्य कारण आर्थिक कारण रहेको थियो । सेनाको खर्च धान्ने अवस्था नरहे पछि आर्मीलाई हटाउने निर्णय भएको थियो । तर, युद्धको स्थिति पैदा भएमा यहाँ सेना संगठन देशको नीतिमा रहेको छ ।
हाइटीः बेलाबेलामा सेनाद्धारा अकस्मात गरिए पछि यस देशको सरकारले अरु देश झै आफ्नो देशबाट आर्मी हटाउने निर्णय गर्यो । सन १९९५ पश्चात बिना सैनिक बल हरेक समस्याको सामना यस देशले आफ्नै तरिकाले गर्दै आइरहेको छ ।
संसार भर यस्ता देशहरुको संख्या २२ रहेको छ । यस्ता देशहरुले आफ्नो देशको सुरक्षाको जिम्मा पहिला आफ्नो देशमा शासन गरेका राष्ट्रहरुको हातमा दिएका छन । दोस्रो विश्व युद्धको भयानकता पश्चात जापान जस्तो देशले पनि सेना राख्न बन्द गरेको थियो ।

राणा तथा शाह हरुलाई किन र कस्ले खस/आर्य बनाए ?

नेपालको इतिहासमा धेरै कुरा छल कपट गरेर लेखिएको छ । राजपरिवारको हत्या लाइ झुटो आरोप लगाउदै गलत प्रमाणित गरियो । मदन भण्डारीको हत्यालाइ दुर्घटना भन्ने बुझाइयो । त्यस्तै नेपालको पुर्ब राजा तथा राणाहरुको बारेमा पनि गलत इतिहास लेखियो । आउनुस नेपालमा गरिएको केहि षडयन्त्रकारी केहि सत्यहरुको बारेमा बुझौ ।
    पृथ्बी नारायण शाहले काशी गएर आफ्नु गोत्र परिवर्तन गरि क्षेत्री भएका हुन भने दिल्लीको राजाले दिएको राणा पदलाइ तत्कालिन जंग बहादुर रानाले  आफ्नो शक्तिको भरमा आफ्नो थर परिवर्तन गरि आफुलाई राणा क्षेत्री घोषणा गराएका हुन । पुर्बराजाको परिवार र राणाको रितिरिवाज संस्कार  कुनै पनि हालतमा वास्तविक क्षेत्री समुदायसंग मिल्दैन तर  नेपालकै केहि जनजाती समुदायसंग भने ठ्याक्कै मिल्छ । यो बास्तबिक्तालाई पहिलो पटक उठाउने ब्यक्ति थिए मानबशास्त्री डोर बहादुर बिष्ट जसलाई तत्कालिन दरवारबाट गायब गरियो र आज सम्म उनको अबस्था अज्ञात नै छ । कारण उसले लुकाइएको इतिहास बाहिर ल्याउन खोजेको थियो ।
      नेपालमा खस/आर्य समुदायलाई अगाडी बढाउनेहरु को हुन ? हुन त अगाडी बढने अवसर  पाए पछी जो कोही पनि पक्कै बढ्छ नै नकी क्षेत्री बाहुन मात्र । तर इतिहास देखी बर्तमान सम्मलाइ हेर्दा नेपालको राज्य निति नै त्यस्तो बन्छ जहा बाहुन क्षेत्री बाहेक अन्य जाती समुदाय लाइ कहिल्यै अनुकुल रहदैन यानी कि बनाइन्दैन । कारण अन्य समुदायलाइ आफ्नो स्थान दिन मन पराउदैनन ।
उदाहरणको निम्ती नेपालको कुल जनसंख्याको २४% मात्र रहेको हिन्दुले अन्य (५१% बुद्धिस्ट र ६% किराँत) धर्मावलम्बी हरु लाइ जोडेर ८१% ऊँ कार सनातन धर्मावलम्बी नेपालमा रहेको भन्ने त बनाए तर उनै बहुसंख्यक बुद्धिस्ट लगायत किरातहरु लाइ लत्याएर २४% मात्र हिन्दुहरुलाइ अनुकुल हुने हिन्दु राष्ट्रको निम्ती फसाए । तर समय संगै जब बुद्धिस्ट र किरातहरुले हिन्दुहरुले गरेको षडयन्त्र को बास्तबिक्ता बुझे तब इसाइ (कृस्चियन) , मुस्लिम सहितलाइ साथ लिएर नेपालको सम्बिधानमा कहिल्यै नलेखिए पनि जबर्जस्ती हिन्दु धर्म लादिएको नेपालको कथित हिन्दु राष्ट्र लाइ ७६% नेपालीहरुको समर्थनमा धर्मनिरपेक्ष राष्ट्र संबिधानमा लेखाएर नया इतिहास कोरे त्यस पछि हिन्दुहरु बिचलित मात्र भएनन केही दिन अघि भएको बिराट हिन्दु सम्मेलनमा १००० जना भन्दा कमको उपस्थिती हुनुले नेपाल हिन्दु राष्ट्र मात्र होइन हिन्दु नै सकिएर गएको देश हो भन्ने संकेत गराएको छ । स्मरण रहोस हिन्दु धर्म भित्रको अन्धबिश्वास र कुसंस्कार जातीप्रथा आदि इत्यादीको कारण हिन्दु धर्म त्याग्दै दैनिक हजारौ हरु धर्म परिबर्तन गरिरहेको अवस्था तपाइ हामी सबैलाइ ज्ञात भएकै छ । केहि समय देखि राष्ट्रको धर्म आफु (बाहुन क्षेत्री) अनुकुलको धर्म (हिन्दु) नभएर सबै धर्मावलम्बी हरुलाइ समेटने धर्म निरपेक्षलाइ हटाएर हिन्दुस्तान (भारत) को आडमा हिन्दुराष्ट्र हुनु पर्छ भन्दै दुइ चार सय बाहुन क्षेत्रीहरु कहिले काही उफ्रीरहेको देखिन्छन ।

भनिन्छ सत्य तितो लाग्छ तर शाह/राणा  दुवै जात आर्य र खस होइनन भन्ने तितो सत्य आखिर सत्य नै हो ।

शोषक बाहुन विरुद्ध बाहुन लड्न सक्नुपर्छ: लिला सिटौला के स ससफो नेपाल

नेपालको इतिहासलाई हेर्दा बाहुनहरू एउटा काल खण्ड देखि नेपालको विभिन्न भूगोलमा बस्दै आएका छन । यहाँका आदिवासी जनजाति, मधेशी, थारू, शिल्पी र खस क्षेत्रीसँग यिनको घनिष्ट भावनात्मक सम्बन्ध छ । बिशेष गरी बाहुनहरू आज देवनागरी भाषालाई आफ्नो मातृभाषाको रूपमा ग्रहण गर्दछन भने हिन्दु धर्म र दशै–तिहार जस्ता पर्वलाई संस्कार– संस्कृतिको रूपमा ग्रहण गर्दछन । उक्त भाषा, धर्म र संस्कृतिको जीवन्त रूपनै हामी बाहुनहरूको पहिचान हो ।

देश भित्र हामी बाहुन जस्तै अरू धेरै जातिहरू एक अर्कामा मिलेर बसेका छौ । अलग अलग जाति भएका कारणले हरेक जातिका आ–आफ्ना भाषा, धर्म र संस्कृति–संस्कार छन । ती उनीहरुका मौलिक पहिचान हुन र त्यो हामी बाहुनको पहिचान जस्तै जीवन्त रहनु पर्छ ।

शोषक खस क्षेत्री शासक बिरुद्दमा हिजो अरू जाति सँगै जनताको स्तरमा रहेका खस क्षेत्रीहरू लडे  र, आज शोषक बाहुनहरूले सत्ता कब्जा गरेर जनता माथि दमन गरी विभिन्न भ्रम बाँडेर भ्रष्टचार गरी अकुत कमार्इ गरिरहेका छन । त्यस खाले शोषक बाहुन बिरूद्द हामी बाहुन लड्न सक्नु पर्छ
विडम्बना, हाम्रो देशमा एक सय चार वर्ष सम्म जहाँनीया राणा परिवारको मात्रै शासन चल्यो, जुन शासन जनता र देशको लागि थिएन, उनकै लागि मात्र थियो । त्यस क्रुर शासन विरूद्द राजा सहित हामी सबै जाति मिलेर लाग्यौ र उक्त व्यवस्था ढाल्यौ । तर, विडम्बना फेरि राजाहरूबाट हामीलाई धोका भयो । राजाको जेठा छोरा बाहेक अरू देशको शासक बन्न नपाउने निति थियो । त्यस कारण उहीं मानिस कोही सधै राजा हुने कोही सधै उनको रैती हुनुपर्ने बाध्यता बन्यो । फेरि, हामी सबै जाति मिलेर राजालाई ढाल्यौ र लोकतन्त्र ल्यायौ ।

लोकतन्त्र भनेको जनताको चाहनाको व्यवस्था हो । लोकतन्त्रमा हरेक जातिको आत्मसम्मान र आत्म गौरव गर्ने वातावरण हुन्छ । तर, जब हामी सबै मिलेर लोकतन्त्र ल्यायौं, फेरि अर्को विडम्बना हामीमाथि आइलाग्यो । त्यो विडम्बना भनेको एउटै जातिको वर्चश्व राज्यका हरेक निकायमा रहनु हो । एउटै भाषा, धर्म र संस्कृति अर्थात् पहिचान कायम रहने र अरूले हिजोकै जस्तो रैती वा दोस्रो दर्जाको नागरिक बन्न पर्ने अवस्था सिर्जना भयो ।

आखिर लोकतन्त्रको परिभाषा यस्तो हुन्छ त? लोकतन्त्र भित्र त सबै जातिको समान अस्तित्व हुँदैन? हामी जनस्तरमा रहेका बाहुनहरू सबै जातिको अस्तित्वलाई स्वीकारेर मिलेर बसेका छौं । एउटाले अर्कोको अस्तित्वलाई सम्मान गर्छौ । र, हरेक जातिको अस्तित्व रक्षाको माग गर्छौ र शान्ति र सम्वृद्धि चाहन्छौं । मिलेर बस्ने वातावरण लोकतान्त्रिक व्यवस्थाले बनाउनै पर्छ भन्ने हामी जनस्तरमा रहेका बाहुनको चाहना हो । तर, शासकहरू हिजोको जस्तै शोषक नै भयो ।

शोषक खस क्षेत्री शासक बिरूद्दमा हिजो अरू जातिसँगै जनताको स्तरमा रहेका खस क्षेत्रीहरू लडे । र, आज शोषक बाहुनहरूले सत्ता कब्जा गरेर जनता माथि दमन गरी विभिन्न भ्रम बाँडेर भ्रष्टचार गरी अकुत कमार्इ गरिरहेका छन । त्यस खाले शोषक बाहुन बिरूद्द हामी बाहुन लड्न सक्नु पर्छ ।

आज पनि मुलुक राष्ट्रिय जातीइय, वर्गीय र क्षेत्रीय उत्पीडनले ग्रस्त छ । त्यसबाट मुक्ति पाउन सक्नु मात्रै लोकतन्त्र हुन सक्छ । हामी जन्मे देखि स्वतन्त्र नेपालीलाई विदेशी हस्तक्षेप कदापि स्वीकार्य छैन । आन्तरिक रूपमा आफ्नै देशका शासकको हस्तक्षेप पनि स्वीकार्य छैन ।

यस देशमा सबै जातिका भाषा, संस्कृति, भेषभुषा र राजनैतिक अधिकार समान रूपले फूल्न पाउनु पर्छ भन्ने जोडदार माग हामी जनस्तरमा रहेका बाहुनहरूको छ । हिजो बिपीको पनि थियो , मदन भण्डारीको पनि थियो तर आजका शासक बाहुनहरू छोटे राजा बनेर हामी माथि अत्याचार गरेको हामीलाई कदापि स्वीकार्य छैन ।

कोइराला, ओली र दाहालले शासन गरेको देशमा कयौ कोइराला, वली र दाहालहरू सडकछाप भएर कन्टेनरमा फ्याँकेको भात खान विवश छौ । त्यस कारण हामी बाहुनहरू हिजो देखि नै यहाँका विभेदित जातिको अस्तित्वलाई स्वीकारेर एकअर्कामा मिलेर बस्दै आएका हौं । आज पनि मिलेर बस्न चाहान्छौं । उनको भावनामा शासकले चोट दिन्छ भने ति शासक बिरूद्द उनीहरू सँगै मिलेर लड्न तयार छौ ।

हामी जनस्तरमा रहेका बाहुनहरू कुनै जातिको पक्ष वा विपक्षमा होइन, हिजो देखि नै न्यायका पक्षमा लड्दै आएका हौं र आज पनि न्यायकै पक्षमा उभिन्छौ । सबै जातिले समानुपातिक ढंगले राज्यको शासन व्यवस्थामा भाग लिन पाउनु पर्छ । सबै जातिको पहिचानलाई जीवन्त राख्ने राजनैतिक प्रणाली अपनाउनु पर्छ । क्षेत्रीय र वर्गीय उत्पीडनबाट पनि राज्यले मुक्ति पाउने अवधारणा बन्नु पर्छ । विभिन्न खाले भ्रम बाँडेर करोडौ खर्चिनेले मात्र चुनाव जित्न सक्ने परम्पराको अत्य हुनु पर्छ । आफ्नो अस्तित्व बचाउन खोज्नेले अरूको अस्तित्वको सम्मान गर्नुपर्छ । देश र जनता प्रति माया भए मिलेर बस्न सक्ने हजार उपाय छन । शासकजनलाई चेतना भया ।

(सिटौला, संघीय समाजवादी फोरमका केन्द्रीय सदस्य हुन प्रस्तुत आलेख उनको फेसबुकबाट साभार गरिएको हो )

भारतीय राष्ट्रपति मुखर्जी १७ देखि १९ गते सम्म नेपालको राजकीय भ्रमणमा आउने

भारतीय राष्ट्रपति प्रणव मुखर्जीले नेपालको राजकीय भ्रमणका क्रममा पोखराको पनि भ्रमण गर्ने हुँदा त्यसको तयारी बैठक आज बसेको छ ।
भारतीय राष्ट्रपति मुखर्जीको यही कात्तिक १७ देखि १९ गतेसम्म नेपालको राजकीय भ्रमण गर्ने कार्यक्रम तय भएको छ ।

नेपाल भ्रमणका क्रममा भारतीय राष्ट्रपति मुखर्जीले कात्तिक १९ गते पोखराको पनि भ्रमण गर्ने कार्यक्रम रहेकाले यसलाई भव्यताकासाथ सफल बनाउन पश्चिमाञ्चलका क्षेत्रीय प्रशासक खगराज बरालको संयोजकत्वमा मूल व्यवस्थापन सहयोग समिति गठन गरिएको छ ।

मूल व्यवस्थापन सहयोग समितिअन्तर्गत स्वागतद्वार निर्माण तथा सरसफाइ, स्वागत व्यवस्थापन, निर्माण र पूर्वाधार तथा प्रचारप्रसार समितिलागयत गठन गरिएको छ ।

राष्ट्रपति मुखर्जी कात्तिक १९ गते १२ बजेर ४५ मिनेटमा बुद्ध एअरको विमानबाट पोखरा विमानस्थलमा आइपुग्ने कार्यक्रम रहेको छ । विमानस्थलबाट सिधै खाना खानका लागि पोखरा ग्रान्ड होटलमा जाने र केही समय आराम गरेपछि अपराह्न ३ बजे पोखराको रामबजारस्थित भारतीय पेन्सन क्याम्पमा जम्मा भएका भारतीय भूतपूर्व सैनिकको भेलालाई सम्बोधन गर्ने कार्यक्रम रहेको क्षेत्रीय प्रशासक बरालले बैठकमा जानकारी बताए ।

भूतपूर्वसैनिकको भेलालाई सम्बोधन गरिसकेपछि राष्ट्रपति मुखर्जी सोहि दिन काठमाडौँ फर्कने कार्यक्रम रहेको छ ।

यसअघि कात्तिक १९ गते नै राष्ट्रपति मुखर्जी काठमाडौँबाट जनकपुर जाने र त्यही दिन जनकपुरवाट काठमाडौँ फर्किने कार्यक्रम पनि रहेको क्षेत्रीय प्रशासक बरालले बताए ।
राष्ट्रपति मुखर्जीको भ्रमणलाई ध्यानमा राखेर पोखरामा उच्च सुरक्षा व्यवस्था मिलाइएको छ । सुरक्षाको जिम्मा नेपाली सेना, नेपाल प्रहरी, सशस्त्र प्रहरी र राष्ट्रिय अनुसन्धान विभागले लिएका छन् ।

राष्ट्रपति मुखर्जीको भव्य स्वागतका लागि होटल ग्रान्डदेखि रामबजारस्थित भारतीय पेन्सन क्याम्पसम्म स्वागतद्वार बनाइने भएको छ । राष्ट्रपति मुखर्जीको सवारी हुने पथमा नेपाल र भारतीय झन्डा फहराइने कार्यक्रम छ ।

यसैगरी नेपालको परम्पररागत मौलिक झल्कने खालका सांस्कृतिक झाँकी, बाजागाजा एवम् अभिवादनबाट श्रद्धा एवम् हार्दिकतापूर्वक राष्ट्रपति मुखर्जीको स्वागत गरिने कार्यक्रम रहेको छ ।

धामीद्वारा किशोरीमाथि यौन दुर्व्यवहार

बाह्र वर्षीय एक किशोरीलाई यौन दुव्र्यवहार गरेको आरोपमा झापाको बिर्तामोडबाट आज एक भारतीय नागरिक पक्राउ परेका छन ।

पक्राउ पर्नेमा भारत इस्लामपुर निवासी ५० वर्षीय महमद रफिगुल रहेको इलाका प्रहरी कार्यालय बिर्तामोडले जनाएको छ। प्रहरीका अनुसार किशोरीलाई झारफुक गर्ने बहानामा उनले यौन दुव्र्यवहार गरेका थिए। झारफुक गर्न आएका उनले किशोरीकी आमालाई फूल लिन पठाएको र भाइलाई पानी लिन पठाएर बालिकामाथि यौन दुव्र्यवहार गरेको सूचना आएलगत्तै प्रहरीले उनलाई पक्राउ गरेको हो। रफिगुललाई इप्रका बिर्तामोडमा राखेर थप अनुसन्धान भइरहेको प्रहरीले जनाएको छ।

साभार

कहा चुके पार्टी र नेपालका नेताहरु ?

केही महिना अगाडि डा. गोविन्द केसी नेपालको चिकित्सा क्षेत्रमा भएको विकृति र अनियमितताको अन्त्यका लागि सामाजिक आन्दोलनको आमरण अनसनमा हुनुहुन्थ्यो । अनसनमा उहाँले उठाउनुभएका धेरै विषय मध्ये एउटा थियो, चिकित्सा क्षेत्र मात्रै होइन, नेपालका विभिन्न क्षेत्रमा अख्तियार प्रमुखले आफ्नो पदीय मर्यादा भन्दा बाहिर गएर अख्तियारको दुरुपयोग गरेर गरेको अनियमिता विरुद्ध महाअभियोग लगाइनु पर्छ ।

लोकमान माथि महाअभियोग लगाउने विषय हुन्छ कि हुँदैनथ्यो, त्यो आफ्नो ठाउँमा छँदै थियो । तर, यस्तो गम्भीर आरोप लागि सके पछि यसमा व्यवस्थापिका संसदमा यसमा गम्भीर छलफल हुनु पर्दछ । किनकि त्यो प्रमाणका साथमा प्रस्तुत गरिएको अभियोग थियो । त्यस कारण, यो विषय सार्वजनिक महत्वको विषय थियो भनेर माननीय धनराज गुरुङ र श्याम श्रेष्ठले समर्थन गरेर त्यो प्रस्ताव हामीले अगाडि बढाएका थियौ । तर, त्यो प्रस्तावले छलफलका लागि समय पाएन । किन पाएन, म त्यता तिर जान चाहान्न ।
तर, अचानक १५७ जना सांसदबाट यो प्रस्ताव किन दर्ता भयो ? त्यसको पछाडिको रहस्य के थियो ? म त्यता तिर पनि जान चाहान्न । त्यता तिर मेरो रुची छैन । मेरो रुचीको विषय, केही वर्ष अगाडि नेपालका प्रमुख राजनीतिक दलहरुले गम्भीर गल्ती गर्नु भएको थियो भन्ने हो ।

लोकमानको नियुक्तिमा नेपाली कांग्रेसको केन्द्रीय समिति भित्र यो गल्ती नगरौ, लोकमानसिंह कार्कीलाई अख्तियारको प्रमुखमा नियुक्त नगरौ भनेर २३ जना केन्द्रीय सदस्यले भन्दै गर्दा, म सम्झन्छु, भोलिपल्ट पार्टी सभापति सुशील कोइरालाको निवासमा गएर भनेका थियौ । उहाँले हुँदैन भन्नु भएको थियो । त्यहाँ नपुगेर हामीले पूर्वराष्ट्रपति रामवरण यादवको निवासमा पुगेर भन्यौं, उहाँले पनि निर्णय हुँदैन भन्नु भयो । तर, अचाकन भोलिपल्ट लोकमानको निर्णय भयो । उहाँहरुले भन्नु भयो, हामीले हार्‍यौ । हामीले सकेनौं । आज पनि प्रश्न त्यही छ, हामीले हारेको कोसँग हो ? हामीले नसकेको को सँग हो ?
जब सम्म राजनीतिक दलहरुले कोसँग हारेको, कोसँग थाकेको, त्यसलाई छाती पिटेर भन्न सक्तैनन , त्यसको सामना गर्न सक्तैनन जति संविधान बनाए पनि हामी त्यसकै वरिपरि घुमेर बस्नु पर्ने हुन्छ । यहाँ प्रश्न एउटा आयुक्त माथिको महाअभियोगको होइन यहाँ प्रश्न स्वाभिमानको हो । यहाँ प्रश्न हाम्रो मर्यादाको हो । यहाँ प्रश्न निर्णय गर्ने अधिकार हामी आफैं राख्छौ कि राख्दैनौ भन्ने हो । त्यस कारण म यस प्रस्तावको समर्थन गर्दछु ।

यो सँगसँगै जोडिएर आएको विषय नियुक्ति गलत ढंगले भयो भन्ने हो । तर, नियुक्ति पछाडि काम सही ढंगले भएको भए पनि फरक ढंगले सोच्न सकिन्थ्यो होला ।
तर, प्रस्तावक माननीयज्यूले विषय सही ढंगले राख्न सक्नु भएको छैन । यस्ता प्रकरणहरु त कति छन कति । यहाँ प्रमुख आयुक्त माथि लगाइएको महाअभियोगको मात्रै होइन, यो प्रस्ताव त पारित भएर जान्छ । तर, यसका पछाडि नेपाली राजनीतिलाई भ्रष्टाचारमुक्त बनाउन खोज्दै गर्दा हामीले बनाउन खोजेको अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोग कस्तो, के यसले मात्रै हामी माथि नियन्त्रण गर्न सक्छ ? हामी आफैंको इच्छा शक्तिले मात्रै भ्रष्टाचार मुक्त बनाउन सक्तछौ भन्ने मात्रै हो ।

हामीले पढ्यौ , सुन्यौं, अमेरिकाको एफबीआइको पहिलो प्रमुखको हुबरका बारेमा । नेपालका अख्तियारका प्रमुख पनि त्यही हुबरको बाटोमा जाँदै गर्दा पनि यत्रो दिन सम्म संसद किन मौन बस्यौ ? यत्रो दिन सम्म हामी किन मौन बस्यौ ? हामी किन डरायौ ? कही कतै हामी पनि कुनै न कुनै गल्तीको अपराधको साझेदार भएको कारण डराएको त होइन भन्ने कुरा आम नागरिकमा उठेको छ ।

यो प्रस्तावलाई टुंगो लगाउँदै गर्दा भन्न सक्नु पर्छ, नेपाल राजनीति र शासनलाई भ्रष्टाचारमुक्त बनाउँदै गर्दा हामीले भन्न सक्नुपर्छ, हामीले बनाउन खोजेको संयन्त्र यस्तो भनेर ।

केही सांसदहरुले गम्भीरता पूर्वक कुरा उठाउनु भएको छ, कतै यो विषयले संविधान संशोधन र सहकार्यलाई ओझेलमा पार्ने त होइन । आज हामी कौन सा एक ठाउँमा उभिएका छौ ? कौन सा हामीहरुको वीचमा समझदारी बनेको छ ? बरु हिजो यही ठाउँमा कुर्सी भाँचेका थियौं, एक अर्का विरुद्ध नारावाजी गर्‍यौ । तर, भूकम्पले हामीलाई एक ठाउँमा ल्यायो ।

यो प्रकरणले सायद फेरि एकअर्का प्रति मीठो बोल्न नसकिरहेका दलहरुलाई संविधान कार्यान्वयनको सन्दर्भमा एक ठाउँमा ल्याउने अवस्थाको सिर्जना हुन सक्छ । त्यस कारण संविधान संशोधन लगायतका विषयलाई ओझेलमा पार्ने होइन, यो एउटा नयाँ प्रारम्भ हुन सक्तछ ।

हामी वीचमा सहकार्यको राजनीतिका लागि नयाँ प्रारम्भ हुन सक्छ । त्यस कारण यसमा आत्तिनु पर्ने कुरा केही छैन । हाम्रो महत्वपूर्ण कुरा ओझेलमा पर्छ कि भन्नु पर्ने अवस्था देख्दिन ।

नेपाली कांग्रेसले आफ्नो निर्णयमा यो प्रस्ताव अचानक आएको भनेको छ । यो प्रस्ताव संसदको विशेष अधिकारको क्षेत्र भित्र पर्ने भएकाले यस विषयमा कांग्रेसले संसदीय दलभित्र छलफल गरेर एउटा टुंगोमा पुग्छौ भन्ने पार्टीले निर्णय गरेको छ ।

जसरी प्रस्ताव आएको छ, त्यसमा सत्यको पक्षमा उभिनु पर्छ भन्दा यसमा किन्तु र परन्तु लगाउनु पर्ने देखिँदैन । तर, स्वाभाविक रुपमा राजनीतिक दलहरुले आफु सँग भएका सम्बन्धका आधारमा सरकारमा रहेको दल सरकार भन्दा बाहिर रहेका दल हाम्रा आफ्ना परिभाषित सम्बन्धहरु त्यो परिभाषित सम्बन्धको आरोपबाट यस्तो राजनीतिक प्रस्तावहरु कसरी अगाडि बढ्छ भनेर हेर्ने कुरा अस्वाभाविक होइन ।

त्यस कारण प्रस्तावक साथीहरुलाई म फेरि एक पटक आग्रह गर्छु, यस सन्र्दभमा वातावरण बनाउने र धक्का दिनुपर्ने कुरा पनि जायज हुन्छ भन्ने ठान्दछु । म यति मात्रै आग्रह गर्न चाहान्छु- यस बारेमा फेरि नेपालका राजनीतिक दलहरुले एक ठाउँमा उभिएर निर्णय गर्नेबेला आएको छ ।

हामीले पहिला प्रस्ताव गर्यौ भनेर कसैले फुइँ लाउनु पर्ने अवस्था पनि छैन, कसैले हामी ढीला भयौ भनेर लघुताभास पाल्नु पर्ने अवस्था पनि छैन । यो राष्ट्रिय आवश्यकता हो । यसले हामीलाई फेरि एक पटक एक ठाउँमा उभिने अवसर दिएको छ ।

यो अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोग हामी आफै आवश्यकता महशुस गरेर बनाएको हो । हामीले आवश्यकता महसुस गरेर यो पटकको संविधानमा पनि राखेका छौ । यद्यपि यस भित्र यसको काम गराइको तरिका यसको व्यवहार लगायतका विषयमा नयाँ ढंगबाट सोच्नु पर्छ कि भनेर केही नयाँ व्यवस्था पनि गरेका छौ । ती कुराहरुलाई पनि टेकेर हामीसँग एउटा अवसर आएको छ ।

हामी फेरि सँगै बसेर अख्तियार दुरुपयोग आयोग कस्तो बनाउने कसरी समाजलाई भ्रष्टाचार मुक्त बनाउने भनेर निर्णय गर्ने ठाउँमा उभिएका छौ । त्यसैले अन्त्यमा आग्रह गर्न चाहान्छु, अख्तियार दुरुपयोग आयोगमा प्रमुखको आचरणको विषयलाई लिएर महाअभियोग प्रस्ताव दर्ता भएको छ, महाअभियोगको प्रस्ताव कसरी दर्ता भयो किन भयो भन्ने छलफलको विषय हुन सक्ला । तर, महाअभियोग लगाउन मिल्छ कि मिल्दैन, गुण र दोषका आधारमा यथेष्ट प्रमाण छ कि छैन भन्ने बारेमा व्यवस्थापिका संसदमा मात्रै होइन, संसदको खुल्ला परिसर भित्र रहेर जुनसुकै ठाउँमा कुरा गर्न तयार छौ ।

हामी संसदमा बसेर काम गरिरहेका छौ । सरकारमा बसेर काम गरिरहेका छौ । हामी जिम्मेवारीवोधका साथमा राष्ट्रप्रतिको आफ्नो दायित्व पूरा गर्छौ भनिरहेको अवस्थामा जोसँग पनि खुल्ला छलफल गर्न तयार छौ । त्यही खुल्ला छलफल गर्न सक्ने इच्छाशक्ति र तागतका साथमा सबै सांसदलाई यो प्रस्तावलाई एक ठाउँमा उभिएर पारित गर्न आग्रह गर्न चाहान्छु ।

म रहे भने बिरोधीहरु कसैलाइ पनि छोडदिन:

लोकमानसिंह कार्की 

एमाले र माओवादी केन्द्रका केही सांसदहरुले संसदमा लोकमानको विरुद्धमा महाअभियोगको प्रस्ताव ल्याए पछि यसले एक प्रकारको सनसनी फैलाएको छ ।
सरकारी कर्मचारी र नेता लोकमानको विरुद्धमा खुलेर कुरा गर्न डराईरहेका छन । कतै लोकमानले प्रतिशोध साँध्ने हो कि भन्ने चिन्ता छ । अख्तियार दुरुपयोग कसरी रोक्ने भन्ने तर्फ लोकमानको ध्यान गएन । लोकमानले केवल आफ्नो विपक्षमा उभिने प्रति प्रतिशोधको भावना राखे । जसको जल्दो बल्दो उदाहरण हो कनकमणि दिक्षित तथा शम्भु थापाहरु वा ज्योती बानिया जस्ता व्याक्ति ।

जसले लोकमानको नियुक्ति प्रति असन्तुष्टी जनाएका थिए । जो लोकमानको विपक्षमा उभिए । लोकमान उनीहरुलाई नै सिध्याउन तर्फ लागे । अनि त्यस्ता कर्मचारीको पछि हात धोएर लागे जसले लोकमानको आदेशको पालना गरेनन । उनीहरु लोकमानको परिभाषाको भ्रष्टाचारी थिए । त्यसैले त लोकमानले त्यस्ता कर्मचारीको पछाडि आयोगकै जासुसी लगाएर गलत काम गर्न दबाब दिइरहे । १३ पाने भराएर कर्मचारी तन्त्रको लगाम खिचिरहे ।

कर्मचारी तन्त्रमा लोकमानको दादागिरी

‘अख्तियारको काम माथिल्लो तह वा मन्त्री र प्रधानमन्त्रीको तहलाई ठीक पार्नु हो, अहिले जस्तो पिउन देखि माथिल्लो तह सम्म अख्तियारले हेर्ने भनेको असम्भव कुरा हो’ समाज शास्त्री प्रा.चैतन्य मिश्रले एक पत्रिकाको अन्तर्वार्तामा भन्नु भएको छ । अख्तियार प्रमुख भएर आफैंले अख्तियार दुरुपयोग गरी प्रतिशोधात्मक कारबाही गर्नु नै लोकमान महाअभियोगको प्रक्रियामा जानु रहेको उहाँको बुझाई छ ।
२०६२/६३ को जनआन्दोलन ताका कार्की तत्कालिन श्री ५ को सरकारका मुख्य सचिव थिए । कर्मचारीले समेत जनआन्दोलनको पक्षमा आवाज उठाउन थाले पछि कर्मचारीलाई कारबाही गर्ने चेतावनी कार्कीले दिएका थिए । जनआन्दोलन सफल भए पछि कार्कीलाई कारबाही स्वरुप मुख्य सचिवबाट हटाइएको थियो । जनआन्दोलन दबाउन कार्कीले मुख्य भूमिका खेलेका थिए ।
रायमाझी आयोगले पनि जनआन्दोलन दबाउन मुख्य भूमिका खेलेको भनेर लोकमानलाई दोषी ठहरयाई सकेको थियो । रायमाझी आयोगले दोषी करार गरेको व्यक्तिलाई खिलाराज रेग्मीको सरकारले पुरस्कार स्वरुप कार्कीलाई अख्तियारको ताला चाबी बुझायो ।
अख्तियार आएपछि कार्कीले जनआन्दोलनको समयमा आफू विरुद्ध लागेका कर्मचारी खोजी खोजी प्रतिशोध कै कारण अख्तियारको दायरामा ल्याउन थालेको कर्मचारीहरु बताउँछन । त्यस समयमा कर्मचारी तन्त्रबाट जनआन्दोलनको नेतृत्व गरेका कर्मचारी युनियनका सभापति भवानी थनी र तीर्थ खनाललाई आफू अख्तियार आएकै वर्ष अख्तियारमा बोलाएर १३ पाने भर्न लगाएका थिए ।
अख्तियारमा बोलाउनु पर्ने तत्काल कारण नभएकालाई विभिन्न बहानामा अर्थात बैठकमा उपस्थित भएर हस्ताक्षर गरेको भरमा पनि मुद्दा चलाएको जानकारहरु बताउँछन ।
लोकमानलाई अख्तियार प्रमुखका लागि सिफारिस गरिए पछि नियुक्ति नगर्न राष्ट्रिपति रामवरण यादव समक्ष पुगेका केही नेता, कर्मचारी तथा नागरिक समाजका अगुवालाई पनि विभिन्न बहानामा मुद्दा दर्ता गराए लोकमानले ।
राष्ट्रपति समक्ष लोकमानलाई अख्तियारको प्रमुख नबनाउन निवेदन गर्न गएका मध्ये एक कनकमणि दीक्षितलाई साझा बसमा भ्रष्टाचार गरेको तथा अकुत सम्पती रहेको भनेर अख्तियारमा तानियो । यो पनि प्रतिशोधकै एक उदाहरण हो ।
कार्कीको अख्तियार प्रमुखको नियुक्तिको निर्णय विरुद्ध सुरुदेखि नै असन्तुष्ट रहेका बरिष्ठ अधिवक्ता शम्भु थापा पनि कार्कीको निशानामा परे । थापासँग प्रतिशोधकै लागि कार्कीले सम्पती शुद्धीकरण विभाग मार्फत थापाको ल फर्ममा छापा मार्न लगाएको थियो ।
कार्कीको अख्तियारीमा परेका अर्का व्यक्ति हुन उपभोक्ता हित संरक्षण मञ्चका अध्यक्ष ज्योति बानियाँ ।  अधिवक्ता समेत रहेका बानियाँ किष्ट मेडिकल कलेजका कानुनी सल्लाहकार थिए । यो बानियाँ मुद्दा चलाउने गतिलो आधार बनायो अख्तियार प्रमुखले । बानियाँ किष्ट मेडिकल कलेजमा गलत सल्लाह दिएर प्रतिवेदन बनाएको भन्दै उ माथि पनि अख्तियारले मुद्दा चलायो । यो केवल कार्कीसँग सहकार्य नगरेको प्रतिशोध थियो ।
आफूसँग सहकार्य नगर्ने कर्मचारी तथा नेता प्रति कार्की हमेशा असहिष्णु रहे । अख्तियारको आडमा टंगालबाट शासन सत्ता चलाई रहे ।
आफूले भनेको नमान्ने कर्मचारीलाई १३ पाने भराउने र त्यही १३ पानेको धम्की दिएर कर्मचारीको सेटिङ्ग मिलाउने गरेका थिए । अहिलेका मुख्य सचिव सोमनाथ सुवेदीलाई पनि १३ पाने भर्न लगाएका थिए । यसै कारण सर्वोच्च अदालत कार्कीको प्रमाणपत्र माग्दा हरायो भन्न नेपाल सरकारको मुख्य सचिव बाध्य हुन परेको जानकारहरु बताउँछन ।
 

कार्कीको आडमा आसेपासेको रवैया

कार्की अख्तियार प्रमुख हुँदा उनका नजिककाले पनि फाईदा लिए । कार्कीकै आडमा आफ्ना सहकर्मीलाई धम्क्याउने कर्मचारीले दुःख दिने नियत अख्तियारमा मुद्दा हाल्ने गरेको साझा औषधी लिमिटेडका एक पूर्व कर्मचारीले बताए । ‘एकै विषय वा एक पटक सफाई पाई सकेको विषयमा पटक पटक अख्तियारमा मुद्दा हालेर दुःख दिने नियत राखेका कतिपयले आफ्नो मान्छे भएको भन्दै धम्क्याउँथे ।’ उनले भने ।
कार्कीले राम्रो मान्छेलाई दण्ड र हाम्रो मान्छेलाई पुरस्कृत गरेको सरकारी कार्यालयका एक कर्मचारीको गुनासो छ । उनले आफ्ना मान्छेले गरेको गलत कामलाई पनि आँचा चिम्ले भने कतिपय राम्रै काम गरेकालाई पनि अख्तियारको दायरामा ल्याए ।
अख्तियारकै सास्तीका कारण कतिपय विकासका कामहरु रोकिएको ती कर्मचारीको भनाई थियो । ‘आफ्नो प्रतिष्ठालाई दाउमा राखेर काम गर्न सक्ने अवस्था छैन’ उनले भने ‘काम गर्न अख्तियारले भाँजो हाल्छ , तपाईं नै भन्नुस यस्तो अवस्थामा हामी कर्मचारीले कसरी काम गर्न सक्छौं ?’
अख्तियारको काम अख्तियार दुरुपयोग भएको छ छैन चेक जाँच गर्ने हो, विकास निर्माणको काममा अवरोध खडा गर्ने होइन । अख्तियार प्रमुख लोकमान कार्कीले आफ्ना चिनजान, आसपासे र आफ्नो निर्देशन मान्ने तथा आफ्नो विश्वास पात्रको मुद्दालाई अहिले सम्म आँखा चिम्लिदिए । उनीहरुलाई भ्रष्टाचार गर्न वैधानिकता पाए जति कै भए ।
त्यसैले त अहिले पनि उनैका आसेपासेले महाअभियोग प्रस्ताव ल्याउने देखि लोकमान विरुद्ध लेख्ने पत्रकार सम्मलाई धम्क्याउन उद्धत छन ।
महाअभियोग प्रस्ताव केवल एक लोकमानलाई मात्र लगाएर पुग्दैन । लोकमान प्रवृत्तिका अन्य लोकमानलाई समेत लगाउनुपर्छ । यो व्यक्ति माथिको विरोध होइन, खराब आचरण र कार्यशैलीको विरोध हो । तर अब लोकमान बचे भने प्रतिशोधको भावनामा को अनि क कस्लाइ कार्बाही गर्ने हुन भबिष्यले नै बताउने छ ।
साभार💑

नेपालमा वाहुनले जित्ने क्षेत्र र जनजातिले जित्ने क्षेत्रहरु अलग अलग छन 

बाहुनले जित्ने क्षेत्रहरु

१ नेपालको विगत ६ संविधानहरु — बाहुन जित्ने ।
२ अहिले बनेको गणतन्त्र संविधान — बाहुन जित्ने
३ ऐन कानुनहरु —बाहुन जित्ने ।
४ राष्ट्रिय नीति तथा कार्यक्रम — बाहुन जित्ने ।
५ शैक्षिक तथा लोकसेवा आयोगको परिक्षा प्रणाली — बाहुन जित्ने ।
६ निर्वाचन प्रणाली —बाहुन जित्ने ।
७ न्याय प्रणाली — बाहुन जित्ने ।
८ मन्त्रालयदेखि गाविसको सचवि पद— बाहुन जित्ने ।
९ पचहतर जिल्ला सिडिओ, न्यायधिस, एलडिओ लगायत सबै कार्यालयको प्रमुखदेखि शाखा अधिकृत पदमा  — बाहुन जित्ने ।
१० महिला, अपाङगा, विद्याथी र युवाको कोटामा — बाहुन महिला, अपाङगा, विद्याथी र युवा जित्ने ।
११ सरकारी काम काजको भाषा — बाहुन जित्ने ।
१२ सरकारी पोशाक — बाहुन जित्ने ।
१३ अञ्चल १४, जिल्ला ७५  गाविस ३५ सय भन्दा विभाजन प्रणाली — बाहुन जित्ने
१४ सेना तथा प्रहरी भर्ना प्रणाली — बाहुन जित्ने
१५ सञ्चार माध्यमा र पत्रकार महासंघ  — बाहुन जित्ने
१६ दलका नेताहरु — बाहुन जित्ने
१७ राजदूत आयुक्तहरु — बाहुन जित्ने

जनजातिले जित्ने क्षेत्रहरु 

१ वाई सि एल, यूथ फोर्स तथा तरुण दलको नाममा ढुङगा मुडामा — जनजाति जित्ने
२ रोजगारको लागि विदेश गएर चौकीदारीमा — जनजाति जित्ने
३ भारत र वेलायत सेनामा भाडाको सिपाही बन्नमा— जनजाति जित्ने
४ जेलको कैदीहरुमा — जनजाति जित्ने
५ भारतको बेश्यालय र ठमेलको मसाज सेन्टरमा— जनजाति जित्ने
६ रगत तथा किडनी बिक्रि गर्नेमा— जनजाति जित्ने
७ अपराधिक गतिवधिमा — जनजाति जित्ने
८ माओवादी जनयुद्धमा मर्ने र मारनेमा— जनजाति जित्ने
७ दलको झोले कार्यकर्तामा— जनजाति जित्ने
८ बाहुन र हिन्दुस्तानी धर्मको संरक्षण गर्न आफ्नै धर्म भुल्नेमा-- जनजाती जित्ने

अन्तमा: राज्यसत्तामा भएको धार्मिक, सामाजिक, शैक्षिक, आर्थिक राजनैतिक, भाषिक विभेदकै कारण यस्तो भएको हो ।

जब सम्म तपाइ हामी सत्ता बाहिर बसेर पनि उनै बाहुन क्षेत्रीको पक्षमा  बनेको हरेक षडयन्त्र लाइ समर्थन गरिरहन्छौ उनीहरु राष्ट्रप्रेमको फोस्रो मन्त्र पढाएर हामी माथी राज गरिरहनेछन । यस्को निम्ती उनीहरु संग लडनु झगडनु पर्दैन तर तपाइ पनि उनीहरु जस्तै आफ्नो जाती ,आफ्नो भाषा ,आफ्नो धर्म ,आफ्नो संस्कृती को लागी लडनुहोस । उनीहरुको आफ्नो जाती भासा धर्म संस्कृती राज्यको बनाएको छन र पो राष्ट्रबादी हौ भन्छन । बाहुन क्षेत्रीहरुको हिन्दु धर्मको हिन्दु राष्ट्रबाट हामी सबै नेपालीहरुको निम्ती धर्मनिरपेक्ष राष्ट्र हुदा उनी हरु आफ्नो मात्र हिन्दु धर्म लाइ राष्ट्रको धर्म बनाउन चान्छन । तिमिहरु भने उनीहरुको आफ्नो जाती भाषा धर्म र संस्कृती देशको भन्दै मक्ख परिरहेको छौ । आफै सोच त तिमि कति मुर्ख छौ ।

हिन्दु राष्ट्र चाहिदैन नेपाललाइ भारतसंग गाभ्न पाइदैन

बाहुनहरुले सधै मलाई दान देऊ, तिमी बैकुण्ठ जान्छौ भन्ने मिथ्या प्रचार गरिरहे: डोर बहादुर बिष्ट

स्वर्गको आश र नर्कको त्रास देखाउदै एक हिन्दु ठग

समाजशास्त्री डोरबहादुर विष्टसँग २०५२ जेठ २० शनिबार दिउँसो चर्चित पत्रकार÷सम्पादक गुणराज लुइटेलले विष्टकै घर ललितपुरमा यो अन्तर्वार्ता लिएका थिए । त्यस बेला राजतन्त्र ढलि सकेको थिएन । मुलुकमा भर्खर प्रजातन्त्र पुनःस्थापना भएयता जातीय चिनारी (पहिचान) को राजनीतिले विस्तारै गति लिन थालेको थियो । प्रजातन्त्रको खुलापनमा विस्तारै खुल्न थालेको नेपाली समाजमा रहेको ‘बाहुनवाद’सम्बन्धी धारणा सार्वजनिक गरेर विष्टले यसलाई छलफलमा ल्याइदिएका थिए । मुलुकमा प्रजातन्त्र आइसकेको भए पनि अझै धेरै विषयमा हाम्रो राजनीति र समाज खुलिसकेको थिएन ।

अन्तर्वार्ताका क्रममा विष्टले सामाजिक विशिष्टताको चर्चा गर्ने क्रममा ‘अहिलेका राजाका पुर्खा मगर हुन' भनेका थिए । जनआस्था साप्ताहिकले सोही भनाइलाई शीर्षक बनाएर यो अन्तर्वार्ता प्रकाशित गरेको थियो । चर्चा झन चुलियो । प्रजातन्त्र आए पनि राजदरबार अझै एउटा टापु जस्तै थियो । अहिलेको परिस्थितिबाट हेर्दा त्यस बेला विष्टले व्यक्त गरेका यी बिचार, तर्क र उनको यो अन्तर्वार्तामा व्यक्त धारणा विस्फोटक लाग्छन। विष्टका ‘फेटलिज्म एन्ड डेभलपमेन्ट’, ‘पिपुल्स अफ नेपाल’, ‘सोताला’लगायत पुस्तक प्रकाशित छन।

दुई दशक अघि यो अन्तर्वार्ता दिएको केही दिनमै विष्ट बेपत्ता भए वा पारिए । त्यस यता उनको खोजी भइरहेको छ । लुईटेल र फोटो पत्रकार सन्तोष पोखरेलले विस्टसँग गरेको यो अन्तर्वार्ता अहिलेको सन्दर्भमा पनि सान्दर्भिक हुने ठानेर (दुई वर्ष अघि अन्नपूर्णमा शिर्षक परिवर्तन गरी प्रकाशित) साभार गरी यहाँ प्रस्तुत गरिएको छ । यहाँ यस अन्तर्वार्तालाई प्रस्तुत गर्दा शिर्षक परिवर्तन गरिएको छ ।

नेपालमा अहिले ‘नाक चुच्चे’ र ‘नाक थेप्चे’ अर्थात ‘आर्य’ र ‘अनार्य’ भन्ने जस्ता साम्प्रदायिक चिन्तन हावी हुन थालेको छ । यसको कारण के होला ?

अहिले मानिसहरूले जातीय कुरा गर्नु अति स्वभाविक हो। नेपालका दुई जाति खस र किराँत मध्ये खस बढी बसाई सरेको जाति हो। खस आर्यहरू पशुपालन गर्ने घुमन्ते हुन । उनीहरूले छिटो हिडने जनावरहरू गाई, घोडा, भेडा बाख्रा, कुकुर जस्ता जनावरहरू लिएर हिँड्दा घाँसे मैदानमा धेरै चाँडो हिँडे। किराँत जातिहरू चाहि हाम्रो हिमालको पुछार, दक्षिण चीन, बर्मा, थाइल्यान्ड जस्तो बढी पानी पर्ने, घनाजंगल भएको ठाउँमा बस्ने भएकाले उनीहरूको जीवन शैली छिटो नहिँडेर ढिलो भयो। त्यही भएर उनीहरूले भैंसी, सुंगुर जस्ता छिटो नहिँड्ने जनावर पाले। किरात वर्गको पश्चिमतिर बढ्ने प्रवृत्ति ढिलो हुँदै गएको देखिन्छ। खस पूर्व तिर लाग्दा छिटो हिँड्ने हुनाले बाटामा भेटिएका सानातिना समूहलाई पेल्दै मिच्दै आफ्नो आधिपत्य कायम गर्दै अगाडि बढ्ने वर्ग पर्यो ।
किरात भनेको ढिलो जाने भएकोले काठमाडौं आएर केही पश्चिमतिर गएको देखिन्छ । त्यसले गर्दा खस आर्यहरूको दबदबा बढ्दै गएको हो। इतिहासमा को, कसरी अगाडि बढ्यो भन्ने कुरा नसिकाइए पछि, हाम्रा विद्यालयहरूमा यो कुरा नपढाइए पछि नाक चुच्चे सेतो धोती लाउनेले पेलेर खायो भन्ने कुरा देखा परेको हो ।

तपाईंले भन्ने गरेको ‘बाहुनवाद’ कतिजनाले बुझे त ?

धेरै नै युवा बाहुनहरूले यो कुरा बुझ्न थालेकाले म अहिले असाध्यै खुसी छु । मैले ‘बाहुनवाद’ भनेपछि बाहुनलाई गाली गर्‍यो  भन्ने अर्थ लगाए । अनि बाहुनलाई गाली गरे पछि हिन्दू धर्म पनि बच्दैन, हिन्दूहरू नबाँचे हामी बाँच्दैनौं भन्ने सोचाइ पुरानो वर्गमा रह्यो । तर त्यसो होइन, नेपाली भएर बाँच्नु पर्‍यो  । नेपाली मान्छे भए पछि मन लागेको धर्म पछ्याउनोस्, मन लागेको दाल, तरकारी खानोस , मन लागेका ठाँटको घर बनाउनोस मन लागेको पार्टनर छानेर विवाह गर्नोस र मन लागेका कम्पनीको मोटरसाइकल चढ्नोस , कसले के भनेको छ र ?

यथार्थमा ‘बाहुनवाद’ भनेको के हो ?

ब्राम्हणवाद भनेको यस्तो कुरा हो जसले निरन्तर भाग्यवादको प्रचार गरि रहन्छ । अहिले जे जति भएको छ अघिल्लो जन्मको कमाइले भएको हो, अहिले तिम्रो पौरखले केही गर्दैन । सबै कुरा ईश्वरले गरिसकेको छ भनेर जब सम्म भाग्यवादी सिद्धान्तलाई विश्वासमा लिन्छौ ,हामी पौरखहीन हुन्छौ । पौरख नगर्ने हामी कहिले खुसी हौंला त ? अर्काले कहिले दिन्छ र खाउँला भनेर सहायताको ठूलो थैलो लिएर संसार भरि घुम्ने चलन जुनसुकै सरकार आए पनि त्यो गरिरहेको छ, त्यो लाजमर्दो कुरो हो, पौरखशून्य नेपाली भएकाले त्यसो भएको हो । हामीलाई बाहुनहरूको भाग्यवादले पौरखशून्य बनायो । त्यसैले त्यसको नाम मैले ‘बाहुनवाद’ भनेको हुँ । ‘बाहुनवाद’ नफाले सम्म देशले पौरख गर्दैन । पौरख गर्ने जनता नहुन्जेल देशले उन्नति गर्दैन ।

तपाईं त संस्कृत राम्रोसँग बुझ्ने र पढ्ने मान्छे हुनुहुन्छ । एमाले सरकारको पालामा रेडियोबाट संस्कृतमा समाचार आउँदा त निकै राम्रो लाग्यो होला ?

संस्कृतमा समाचार दिनुपर्ने बिल्कुलै आवश्यकता थिएन । गलत परम्परा तोड्ने मार्क्सवादी सरकार आएको बेलामा पनि संस्कृतको प्रतिरक्षा गर्ने काम भयो । केही अदूरदर्शी पण्डितहरूले संस्कृतलाई कतै न कतै झुन्ड्याइदिए बाहुन वर्गको कल्याण र हिन्दू धर्मको रक्षा हुन्छ कि भन्ने सोचाइ राखे र त्यो गलत सोचाइको कारण संस्कृतमा समाचार दिन थाले । संस्कृत भाषा आज विकास गर्न बाँकी भाषा होइन ।
कसैकसैले त्यसलाई ‘मृतःभाषा’ पनि भन्छन किनभने संस्कृत भाषामा बोल्ने चलन कही पनि छैन । यस भित्र अनन्त ग्रन्थ छन, आवश्यकता ती ग्रन्थहरू पढ्नु र त्यस बाट शिक्षा लिनु मात्र हो । संस्कृत भाषाकै विकास गर्नु होइन । चेपाङ भाषामा खबर दिएको भए दुइटा चेपाङले त देशको कार्यक्रम बुझ्थे । अब यो संस्कृत समाचार दिएर कसलाई शिक्षित बनाउन खोजिएको हो ?

तपाईं ‘खस’ हरूलाई पनि जनजातिको दर्जा दिन थाल्नु भएको छ । यसको कारण चाहिँ के हो ?

खस जाति शोषित, गरिब र उपेक्षित कुनै पनि वर्ग नेपालमा छैन । खस सबैभन्दा ठूलो समूह भएको जनजाति हो । आजको नेपाली भाषा (खस कुरा) धेरै भाषाको सम्मिश्रणले आदिकालको ‘खस’ कुरासँग मिल्दैन । त्यस कारण आफ्नै भाषा भएको, आफ्नै भौगोलिक क्षेत्र भएको,  आफ्नै चालचलन भएको, देवीदेवता कुनै पनि पूजा नगर्ने, बाहुन पुरोहित हुँदै नभएको ‘खस’ लाई जनजाति नभने कसलाई भन्ने ? 
अहिले मैले जुम्लामा बसेर गरिरहेको काम मध्ये एउटा खसहरूलाई जनजाति हौ भनेर चिनाउनु पनि हो । अहिले पूर्वतिर धमाधम जनै लगाएर किरातीलाई बाहुन बनाउने काम डा. प्रपन्नाचार्य र पं. छविलाल पोख्रेलजस्ता विद्वानहरूले गरिरहनुभएको छ । जनजातिलाई कसरी भविष्यमुखी बनाउने भन्ने आजको समस्या हो । तर, मान्छेहरू दुई सयको जनै लगाउन हुरुरु कुदेका छन । आज त यो स्थिति छ भने आजभन्दा ६ सय वर्षअघिका बाहुनहरूलाई कस्तो भयो होला ?
पहिले विशाल साम्राज्यका शक्तिशाली खसहरूलाई तिमी ठकुरी हौ भन्दै जनै लगाइदिदा तिनै खस बडा सम्मानित भए । पछि बाँकी खसलाई शुद्र हौ भनिरहे । जनै लाउनेले आफ्नै खस दाजुभाइलाई तल्लो जातको ठान्न थाल्यो । पुर्खाले ठगेको त्यही कुरालाई सच्याउन नै म त्यहाँ गएको हुँ ।

तपाईं आफ्नो पुस्तक ‘फेटलिज्म एन्ड डेभलपमेन्ट’ को प्रयोग गर्ने भनेर जुम्लाको चौधबीसमा काम गरिरहनुभएको छ । अहिले प्रयोग कति सार्थक हुँदैछ ?

बाहुनहरूले कहिल्यै परिस्कृत कुरा गरेनन। सधैं मलाई दान देऊ, तिमी बैकुण्ठ जान्छौ भन्ने मिथ्या प्रचार गरिरहे । बैकुण्ठ छ भन्ने विश्वास भएको भए ती बाहुनहरू आफैं जान्थें । भाग्यवादले गर्दा हामी पौरखशून्य भयौ । बाहुनवादले मानिसको प्रतिभालाई कुण्ठित बनाइदियो । त्यो कुण्ठित पारिएको वर्गमा खसभन्दा बढी कसैलाई नोक्सान भएन । त्यसकारण खसहरूलाई उठ्न असाध्यै गाह्रो परयो । ‘फेटलिज्म एन्ड डेभलपमेन्ट’ लेखि सके पछि पूर्वतिर जाउँ कि भन्ने सोचें । तर, पूर्वतिर एउटा सकसकी आइसकेको छ, किरात वर्गमा । त्यसैले म खसान क्षेत्रतिर गए । योगी नरहरिनाथ पनि खस हुन । उनी आफू बाहुन भएर हिँड्छन । तर, मैले खसको जुन कुरा गरेको छु उनले त्यो कुरा गरेका छैनन । योगी नरहरिनाथमा पनि हिन्दू धर्मको वर्णाश्रम व्यवस्थालाई हेर्ने कमजोरी छ ।
खसमा किन अवन्नति आयो भन्ने कुरालाई योगीले राजनीतिक ढंगले मात्र हेरेका छन , ऐतिहासिक ढंगले हेरेका छैनन । तर, मैले सामाजिक, आर्थिक, सांस्कृतिक ढंगले किन खसलाई लात्ती हानियो भनेर हेरेको छु । जब सम्म खस भित्र हामी पनि उठ्नुपर्छ भन्ने चेतना हुन्न, त्यतिन्जेल नेपाल ज्यान गए पनि बन्ने छैन । बरु नेपाललाई जनजातिको राजनीतिले जर्जर बनाइरहनेछ । मेरो उद्देश्य साम्प्रदायिक होइन । खसहरूलाई जनजाति बनाउनु हो ।

अहिले नेपालमा ‘गाईखाने’ कुराको विवाद निकै चर्केको छ । यो विवाद तपाईंलाई कस्तो लाग्यो ?

 यो कुनै मुद्दा होइन । पद्मरत्न तुलाधरले पहिले बोल्दा र पछि माफी माग्दा दुवै पटक राजनीतिक बोली बोलेका हुन । यथार्थ कुरा के हो भने नेपाल आदिकाल देखि गाईखाने देश पनि हो । अहिले सम्म पनि हामीले गाई खाइरहेको देखिरहेका छौ, खान्छन । नेपाल भित्र गाई काटेर खाने परम्परा नभएको होइन । नेपाल हिन्दू अधिराज्य बन्यो र कानुनका हिसाबले गाई काट्नु हुन्न, काटे सजाय हुने भन्ने कानुन बने पछि त्यो कामले अन्डरग्राउन्ड हुनु पर्‍यो ।
राणाशासनमा राजनीतिले अन्डरग्राउन्ड जानुपर्थ्यो, पञ्चायती व्यवस्थामा दलीय कुरामा विश्वास गर्नेले अन्डरग्राउन्ड जानुपरेजस्तो गाई काटेर खानेकुरा अन्डरग्राउन्ड भएको थियो । यथार्थमा मूल कारण गाई होइन, गाई खाने कुरा पनि अहिले यही मौकामा भन्यो भनेर साम्प्रदायिक हिसाबले पद्मरत्नलाई लेखट्ने एउटा वर्ग निस्कियो । यही मौकामा हामीले पनि कति लुकेर खानु भनेर उनीहरू पनि बढ्ता उपद्रो गर्न थालेका छन । स्याङ्जा, दोलखामा गाई खाएका कुरा आएका छन्, त्यो पद्मरत्नको भाषण सुनेर होइन, गाई खाइरहेकै मानिसले खाएका हुन । यो झगडा गर्ने एउटा निहुँ मात्र हो, यो नभए अर्को निहुँ निस्कन्छ ।

योगी नरहरिनाथले गाई काट्ने कुरालाई बहुतै उचाल्नुभएको छ । तपाईं योगीजीको गतिविधिलाई कुन रूपमा हेर्नुहुन्छ ?

म भए त्यसरी उचाल्ने थिइनँ । जेसुकै कुरालाई पनि बढी उचाल्नुको अर्थ हो बढी दंगा मच्चाउनु । दंगा भोलि हिंस्रक पनि हुन सक्छ । व्यक्तिले दीर्घकालीन कुरा गर्नुपर्छ । एकै छिनलाई पनि नहुने कुरा गर्न हुँदैन ।

तपाई बाहुन युवाहरूलाई के सल्लाह दिनुहुन्छ ?

पुरोहितका छोराहरूलाई भन्ने गरेको छु— तिमीहरूको पुरानो पुस्ता बदलिन सक्दैन । त्यसैले सिदा बटुलेर खानुभन्दा पौरख गरेर खान सिक । पुराण भनेर र फटाहा कुरा गरेर ‘दान देऊ, तिमी भुर्र उडेर स्वर्ग जान्छौ’ भन्नुभन्दा उत्पादनशील काममा लाग्नुपर्छ ।

नेपालका शाह राजाहरूलाई मगरका सन्तान भन्दै आउनुभएको छ । यसलाई प्रमाणित गर्ने कुरा के हुन ?

नेपालका एकीकरण गर्ने राजा क्षेत्रीय नै हुनुपर्छ भन्ने व्याख्या पढाइ नभएका बाहुनहरूले गरे । राजालाई राज्य जोगाउनुछ, जे नाउँ राखे पनि पुगिहाल्यो । म विकासको इतिहास हेर्छु राजसत्ता र सत्ता परिवर्तनको इतिहाससँग मलाई चासो छैन । हाम्रो राजाका पुर्खामा मिचा, खान्चा भन्ने थिए । नाम देख्ने बित्तिकै यहाँ मुस्लिम भने । तर, मगर भाषामा ‘मिचा’ ‘खान्चा’ को अर्थ ‘जेठा’, ‘कान्छा’ हो । पछि मुस्लिम प्रभाव परे पछि सिंह, खाँ, आदि राखे । चितौनगढबाट भागेर आएका हुन भनेर हिन्दुस्थानका राजपुतले किन आफ्नो छोरालाई जेठा (मिन्चा), कान्छा (खन्चा) भन्नु पर्थियो ? पृथ्वीनारायण शाहका मावली दिग्वन्धन सेन मगर हुन । उनकी आमा पनि मगर हुन ।
नेपालमा तीन देवीका मन्दिर छन पाल्पाको लसर्गादेवी, गोरखाको गोरखकाली र मनकामना । त्यहाँका पुजारी मगर मात्र छन अरुले प्रवेश गर्न पाउँदैनन । त्यहाँ अझ पाल्पाको लसगीदेवीमा सुँगुर काट्नुपर्छ र जाँडरक्सी पनि जान्छ । अहिले सुँगुरको साटो बनेल जान्छ । यहाँ आएर राजा भएको भनेर लंगडो तर्क दिइएका छन । राजपाठ छोडेर भागेर आएको कुनै व्यक्तिलाई आउनासाथ यहाँ कसले ‘ओ हो ! तँ आइछस्, राजा हो’ भन्छ ? न त यहाँ आएर नेपालको राजालाई परास्त गरेको छ । यसकारण नै मैले अहिलेका राजाका पुर्खा मगर हुन भनेको को हुँ । मैले कुनै नयाँ कुरा गरेको होइन ।

०८ कार्तिक २०७३ मा साभार गरिएको

म पनि हिन्दू हुँ, तर नेपाल हिन्दू्राज्य

हुन सक्दैन : बाबुराम भट्टराई

पुर्ब प्रधान्मन्त्री एवं नयाँ शक्ति पार्टीका संयोजक बाबुराम भट्टराईले लोकमान प्रकरणमा बाह्य शक्तिलाई अनावश्यक रुपमा तानेर अख्तियार प्रमुख लोकमानसिंह कार्कीलाई उन्मुक्ति दिन खोजेको आरोप लगाएका छन ।
शनिबार गोरखा नगरपालिकाको छेवेटारमा आयोजित पत्रकार सम्मेलनमा बोल्दै भट्टराईले देशभित्रका शक्तिले बाह्य शक्तिलाई तानेर अख्तियार प्रमुख कार्कीलाई उन्मुक्ति दिन खोजेको आरोप लगाएका हुन । उनले लोकमानलाई ‘असनको साँढे’को संज्ञा दिँदै उनी माथि महाअभियोग लगाउनु स्वाभाविक भएको तर्क गरे  ।
लोकमान सिंहलाई संसदबाटै कारबाही गर्नु पर्नेमा जोड दिँदै भट्टराईले संसदबाट महाअभियोग लगाउन नसके दलहरुको निकम्मापन हुने दाबी गरे । लोकमान फालिसके पछि पनि यस्तै प्रवृत्ति दोहोरिन सक्ने भन्दै भट्टराईले देशमा लोकपाल आवश्यक रहेको औंल्याए । उनले भने, ‘त्यो लोकपाल स्वायत्त र अधिकार सम्पन्न हुनुपर्छ ।’
संवैधानिक निकायका प्रमुखहरुको नियुक्ति प्रक्रिया संसदले गर्नु पर्नेमा भट्टराईको सुझाव छ । ‘लोकपालका लागि संवैधानिक निकायका प्रमुख संसद्बाट नियुक्ति हुनुपर्छ’ पूर्वप्रधानमन्त्री भट्टराईले भने, ‘नियुक्तिका लागि छनोट समिति बनाउन सकिन्छ, नियुक्त भइसकेपछि संसद्ले अनुमोदन गर्ने व्यवस्था गरिनुपर्छ ।’
संवैधानिक निकायका प्रमुखहरु संसदबाट नियुक्त हुने व्यवस्था भएपछि मात्र देश र जनताप्रति उनीहरु समर्पित हुने भट्टराईको भनाई छ । अहिले संवैधानिक आयोगहरुमा दलहरुका मान्छे नियुक्त हुने प्रचलनले लोकमान प्रवृत्ति जन्मने गरेको उनले बताए ।
फरक प्रसंगमा भट्टराईले पूराना शक्तिहरुबाट परिवर्तनका एजेण्डा उल्ट्याउने प्रयास भइरहेको बताए । उनले भनेका छन्,

‘अहिले धार्मिक कुरा उचाल्ने काम भएको छ । म पनि हिन्दू हुँ, तर नेपाल हिन्दू्राज्य हुन सक्दैन ।’ 

परिवर्तनको एजेण्डाबाट पछाडि फर्केमा संविधान उल्टिने भट्टराईको दाबी छ । उनले परिवर्तनका एजेण्डा संस्थागत गर्न संविधान कार्यान्वयनतिर लाग्नुपर्नेमा जोड दिए । कांग्रेसप्रति लक्षित गर्दै उनले भने, ‘बीपीको पार्टीले हिन्दू राज्यको कुरा उठाउन सुहाउँदैन ।’
तीन दिने भ्रमणका लागि भट्टराई शनिबार गोरखा पुगेका हुन ।

साभार कान्तिपुर

जनजातीहरु संग बाहुन क्षेत्रीहरु यस कारण कहिल्यै मिल्दैनन

शिव भनेका किरात तथा मंगोल समुदाय( जो हिमाल तथा पहाडी क्षेत्र मा बस्छन) का देबता हुन, र उनी पनि मंगोल नै हुन । शिवलाई आदी अर्थात उदय/उत्पत्ती को प्रमुख श्रोत मानिन्छ । हिन्दू धर्म शास्त्रमा पनि शिव लाई मङ्गोल समुदाय कै भनेर चित्रित गरिएको छ । हिन्दू धर्म शास्त्र लाई आधार मान्ने हो भने पनि, सर्ब प्रथम उत्पत्ती को सवालमा बिष्णु (जो क्षत्रिय समुदाय का देबता) र ब्रह्मा (जो ब्राह्मण समुदाय का देबता) बिच मा "को पहिला उत्पत्ती भएको" भन्ने बिबाद हुदा दुबैले बिबाद समाधान हेतु "को पहिला उत्पत्ती भएको" भन्ने समाधान खोज्न निस्केछन । यसरी खोज्दै जादा एक ठाउमा निराकार रुप (लिङ्ग) सङ्ग जम्काभेट भएछ । दुबै ले निराकार रुप लाई सोधेछन, हामी मध्ये को पहिला जन्मेको हुन सक्ला ? तब निराकार रुपले दुबैलाई भनेछन "तिमीहरु मध्ये जस्ले पहिला मेरो एक छेउ भेट्टाउछ, त्यही नै यस ब्रह्माण्डमा पहिला जन्मेको पुस्टि हुनेछ" भनेछन । तब लिङ्गको छेउ (टुप्पो) खोज्न का लागि एक जना तल तिर लागेछन र अर्को माथि तिर लागेछन तर दुबैले जति खोजे पनि छेउ भेटाउन भने सकेनछन तब एउटा बिचार गरेर ब्रह्माले एउटा पुष्पको सृष्टी गरेछन र तिनलाई भन्न सिकाएछन कि "सबै भन्दा पहिले टुप्पो देख्ने ब्रह्मा हुन" । त्यस पछी बिष्णु र ब्रह्मा दुबै फेरी निराकार (लिङ्ग) अगाडि प्रस्तुत हुदा शिवले बिष्णुलाई सोधेछन , "कस्ले देख्यौ त सबै भन्दा पहिले टुप्पो??" तब बिष्णुले भनेछन, "मैले जति नै प्रयास गर्दा पनि लिङ्ग अनन्त पाए" हरेक तरिकाले यकिन गर्दा पनि मैले यस्को छेउ भेट्टाउन सकिन " तब फेरी शिवले ब्रह्मालाई सोध्दा, ब्रह्मा ले भनेछन,"मैले टुप्पो भेट्याए, नपत्याए यो पुष्प लाई सोध्नुस्" तब पुष्प ले पनि ब्रह्माले सिकाए जस्तै ब्रह्माले टुप्पो देखेको भनेछन ।
तब शिवले भनेछन, "यो संसारमा सबै भन्दा पहिले उत्पत्ती मेरो भएको हो, र सबै सृस्‍टि म बाट नै सम्भब छ । अनि यस संसारको कल्याण हेतु हामी तिनै जनाको आवश्यक्ता अपरिहार्य भएकोले हामी तिनै जनाको संयुक्त रुप "ॐ" कहलिनेछौ" । बिष्णुले सत्य कुरा भनेकाले उनलाई शिवले आशिर्बाद दिदै भनेछन :- "तिमीले सत्य बोल्यौ, त्यसैले तिमी हरेक लोक र जुनिमा पुजित हुनेछौ, र संसार को पालक कहलिने छौ" ।
अनी ब्रह्मालाई भनेछन, "तिमीले सुरुमै झुटो बोल्यौ, त्यसैले तिमी कुनै पनि लोक र जुनीमा पुजिनका निम्ति योग्य हुने छैनौ, र तिमीले सृस्‍टि गरेको यो पुष्प पनि कुनै पूजा को लागि योग्य हुने छैन, तर तिमीले आफ्नै सोचबाट सर्बप्रथम पुष्पको सृस्‍टि गरेको हुनाले तिमी सृस्‍टिकर्ता कहलिने छौ " । यसरी शिवले श्राप दिए पछि ब्रह्मा र ब्रह्माका सन्ततिहरुले शिव र शिवका सन्ततिहरु लाई कहिल्यै पनि रुचाएनन  र बिष्णुले ब्रह्मालाई बस्ने आसन नभएको हुदा आफ्नै नाभीबाट पुष्पको श्रृजना गरी बस्ने आसन दिएको हुदा ब्रह्मा र बिष्णुका सन्ततिहरु अहिले पनि मिलेर बस्ने गरेको पाइन्छ तर, ब्रह्माले सुरु मै झुटो बोलेको र षड्यन्त्र पूर्वक पुष्प सिर्जना गरेको हुनाले ब्रह्माका सन्ततिहरु आज पर्यन्त पनि झुटो बोल्न र षड्यन्त्र गर्न माहिर मानिन्छन भने आनन्दि रुपमा बस्ने सोझा तथा सुन्दर बनोटका मंंगोल तथा किराती समुदायलाई यद्दपी इर्श्या पुर्बक हेर्ने र यिनका बिरुद्ध षड्यन्त्र गरि रहने गर्दछन ।
त्यसै दिन देखी अहिले पनि एक जना बाहुन ,एक जना क्षेत्री र एक जना जनजाती लाइ एकै ठाउमा राखे जनजाती संग बाहुन र क्षेत्री मिलेर बस्न सक्दैनन ।

नेपाललाइ हिन्दु राष्ट्र बनाउन भारतिय हिन्दुबादी संस्थाबाट करोडौ रकम सहयोग

पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाहले बिहिबार राजधानीको बनकालीमा उद्घाटन गरेको अन्तराष्ट्रिय विराट हिन्दु महासम्मेलन ५ बुँदे प्रस्ताव पारित गर्दै शनिबार सम्पन्न भएको छ । 

बनकालीको उद्घाटन सत्र पछि कमलादी स्थित नेपाल प्रज्ञाप्रतिष्ठानमा भएको बन्दसत्रले विश्व हिन्दु महासंघ अन्तराष्ट्रियको अध्यक्षमा भरतकेशर सिंहलाई सर्वसम्मत अध्यक्ष चयन गरेको छ ।

सम्मेलनले विश्वको एक मात्र हिन्दु राष्ट्र नेपाललाई बलपूर्वक धर्म निरपेक्ष राष्ट्र घोषणा गरिएको तथा राजसंस्थालाई विस्थापित गर्ने काम भएको भन्दै तत्काल नेपालाई ‘हिन्दु अधिराज्य’ घोषणा गर्न माग गरेको छ । त्यसका लागि संघर्षका कार्यक्रमहरु सञ्चालन गर्ने समेत सम्मेलनले घोषणा गरेको भए पनि स्पष्ट मिति भने तय गरिएको छैन । महासंघका नवनिर्वाचित अध्यक्ष सिंहले निकट भविष्यमै आन्दोलनका कार्यक्रम सार्वजनिक गरिने पत्रकार सम्मेलनमा जानकारी दिए ।

पूर्वराजालाई फ्लप गर्न खोजियो

सिंहले बन्दसत्रमा केहि राजनीतिक अभिष्ट बोकेका व्यक्तिहरुले हुलदंगा गर्न पुगेको भन्दै आक्रोश व्यक्त गरे । शुक्रबार भएको यो तनावमा केहि व्यक्ति घाइते भएका थिए ।

उनले बन्द सत्र हलले आफूलाई सर्वसम्मत अध्यक्षको प्रस्ताव गरे पनि प्रतिनिधि नै नरहेका व्यक्तिहरुले ‘आफ्नो अभिष्ट पूरा नहुने देखे पछि’ उपद्रो मच्चाएको दाबी गरे । उनले भने, ‘केहि व्यक्तिहरु राजनीतिक अभिष्ट बोकेर आएका थिए, त्यो पूरा नहुने देखे पछि उपद्रो मच्चाए’, उनले भने, ‘ राजालाई फ्लप गर्न उपद्रो मच्चाइएको हो, यो निन्दनीय छ ।’

उनले आफ्नो चाहना पुन अध्यक्ष हुने नभए पनि सबैले प्रस्ताव गरे पछि बाध्य भएर स्वीकार गर्नुपरेको बताए ।

कहाँबाट आयो सम्मेलनलाइ पैसा ?

बनकालीमा पूर्वराजा ज्ञानेन्द्रले एक भव्य कार्यक्रमका बीच उद्घाटन गरेको महासम्मेलनमा कति खर्च भयो भन्ने कुनै हिसाव किताव आयोजकले देखाउन सकेन । पत्रकार सम्मेलनमा अध्यक्ष सिंहले खर्चको कुनै हिसाव किताव नभएको बताए ।

उनले सदस्य र सुभेच्छुकबाट मात्र आवश्यक रकम उठाइएको दाबी गरे । तर स्रोतले भने महासम्मेलनका लागि भारतीय हिन्दुवादी संगठनका साथै अरु हिन्दुवादी संगठनबाट करोडौं रकम प्राप्त भएको बताएको छ ।

निकै अव्यवस्थित ढंगले सञ्चालन गरिएको पत्रकार सम्मेलनमा आयोजकले नयाँ कार्यसमिति कति सदस्यीय हुने भन्ने पत्रकारको जिज्ञासामा समेत अनभिज्ञता देखायो । जवकी महासम्मेलनबाट अध्यक्षको मात्रै चयन गरिएको र पछि पदाधिकारीको चयन हुने बताइएको थियो ।

को–को सहभागि भए महासम्मेलनमा ?

महासम्मेलनमा नेपाल भारत अमेरिका , थाइल्याण्ड, पाकिस्तान, नेदरल्याण्ड, बंगलादेश, अष्ट्रेलिया, लगायतका मुलुकहरुबाट ३०० जना प्रतिनिधिहरुको सहभागिता रहेको निवर्तमान सचिव अस्मिता भण्डारीले जानकारी दिएको थियो ।

सम्मेलनमा शंकराचार्य बासुदेवानन्द, लोकसभाका सांसद आदित्यनाथ, जगतगुरु सूर्यचार्य, नेपालीबाबा, श्रीनिवासलगायतको सहभागिता रहेको थियो ।

साभार:: रातोपाटी

'मधेसी मोर्चालाई अलमल्याउन लोकमान विरुद्ध देउवा ओली र प्रचण्ड मिलेर महाअभियोगको नाटक गरे'

संबिधान संषोधन हुन नदिन षडयन्त्र रच्ने ३ बाहुनहरु

मधेसी मोर्चाका नेता रामनरेश राय यादवले अख्तियार प्रमुख लोकमान सिंह कार्की विरुद्ध माओवादी केन्द्र र एमालेले मिलेर ल्याएको महाअभियोगको प्रस्ताव आफूहरुका लागि हर्ष न विष्मात भएको टिप्पणी गरेका छन ।

लोकमान महाभियोग प्रस्तावबारे तीन ठूला दल बीच मत बनाई अगाडि बढ्न आफ्नै पार्टीको आधिकारिक धारणा सुनिश्चित गर्नका लागि माओवादी केन्द्रले सम्पूर्ण अख्तियारी पार्टी नेता तथा प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाललाई सुम्पेको छ ।

माओवादी केन्द्रको हेडक्वार्टर बैठकले अध्यक्ष दाहाललाई प्रस्तावका बारेमा निर्णय लिन र अरू दलसँग सहकार्यको वातावरण बनाउन सर्वाधिकार दिएको जानकारी प्रवक्ता पम्फा भुसालले दिइन ।

हेडक्वार्टर बैठकमा एमाले र माओवादी केन्द्रले संसदमा दर्ता गरेको महाभियोगका कारण सत्ता साझेदार दल कांग्रेससँगको सम्बन्ध चिसिने हो कि भन्ने विषयमा छलफल भएको थियो । 'केन्द्रीय कार्यालय बैठकमा कांग्रेससँगको सम्बन्धमा आँच आउन नदिने र कांग्रेस भित्र पनि प्रस्तावका कारण विवाद उत्पन्न हुन नदिने परिस्थितिका साथ अघि बढ्ने सहमति भयो', हेडक्वार्टरका एक सदस्यले जानकारी दिँदै भने ।

प्रधानमन्त्री दाहालले कांग्रेससँग परामर्श गरी महाभियोगका पक्षमा मिलेर जाने वातावरण बनाउने आश्वासन दिँदै बैठकमा भनेका थिए, 'सत्ता समीकरणलाई ध्यान दिँदै महाअभियोगका विषयमा सहमति जुटाउन वातावरण मिलाउनेछु ।'

कार्कीविरुद्धको महाअभियोग प्रस्तावका बारेमा दाहालले बैठकमा आफूले कांग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवासँग कुराकानी गरेको अवगत गराएका थिए । कांग्रेससँग छलफल गरे पछि नै दाहालले हेडक्वार्टर बैठक राखेका हुन । उनले बैठकमा भनेका थिए, 'कांग्रेस महाभियोगका पक्षमा छ ।'

'कार्की विरुद्धको महाभियोग प्रस्ताव म र मेरो पदका लागि सबैभन्दा ठूलो चुनौतीको विषय हो', दाहालले बैठकमा भनेका थिए । उनले चुनौती पार लगाउन पार्टीले एकमतका साथ सहयोग गर्न आग्रह गरेका थिए ।

 

मधेसी मोर्चाले अख्तियार प्रमुख लोकमानसिंह कार्की विरुद्ध ल्याएको महाभियोग प्रस्ताव संविधान संशोधनलाई पर धकेल्ने षड्यन्त्रका रूपमा विश्लेषण गरेको छ ।

'हाम्रो माग सम्बोधनका लागि संविधान संशोधनको प्रतीक्षा भइरहेको बेला किन अचानक महाअभियोग प्रस्ताव आयो, त्यसमा खोटो नियत देखिन्छ', मोर्चाका एक वरिष्ठ नेताले federalrepublicnepal.blogspot.com लाई भने ।

तर मोर्चाले कार्कीविरुद्धको महाभियोग प्रस्तावबारे आइतबारको संसद् बैठकबाट औपचारिक जानकारी पाए पछि मात्रै आधिकारिक निर्णय लिने भएको छ ।

तर मोर्चाका ती नेताले आक्रोशित हुँदै भने, 'संविधान संशोधनको कुरा ओझेलमा पार्ने र संविधानलाई सर्वस्वीकृत हुन नदिने कुण्ठित मनसायमा रहेकाहरूले एकाएक अहिले महाअभियोगको कुरा ल्याए । यस्तो षड्यन्त्रका पक्षमा मोर्चा रहँदैन ।'

'संशोधनलाई पर धकेल्न कहिले स्थानीय निर्वाचन त कहिले स्थानीय निकाय पुनर्संरचनाको कुरा गरियो र अब आएर महाअभियोगको प्रस्ताव आउनुमा षड्यन्त्रकै सिलसिला जारी देखिन्छ', ती नेताले भने ।

मोर्चाका शीर्ष नेता एवं तराई मधेस लोकतान्त्रिक पार्टीका अध्यक्ष महन्थ ठाकुरले सत्ता पक्षबीचमै समझदारी नभईकन आएको प्रस्तावका विषयमा टिप्पणी गर्नुको कुनै अर्थ नरहने बताए ।

'महाभियोग जस्तो संवदेनशील प्रस्ताव गुपचुप किन आयो', उनले प्रश्न गर्दै भने, 'संसद्मा वैधानिक रूपमा प्रस्ताव प्रस्तुत भए पछि मात्रै हामी निर्णय लिनेछौ ।'

तराई मधेस सदभावना पार्टीका सहअध्यक्ष राम नरेश राय यादवले मधेसी, आदिवासी, जनजाति माथिको षड्यन्त्रका रूपमा कार्की विरुद्धको महाभियोग प्रस्तावलाई आफूहरूले लिएको बताए ।

प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहालले मधेसी मोर्चाका नेताहरूसँग छठ अघि संशोधन प्रस्ताव ल्याउने प्रतिबद्धता जनाउँदै आएका छन ।

मोर्चा र सत्तारूढ दलबीच भएको तीनबुँदे सहमति अनुसार संविधान संशोधन प्रस्ताव दर्ता गर्ने योजना विरुद्ध महाभियोग प्रस्ताव आएको दाबी मोर्चाका नेताको छ ।

'प्रधानमन्त्री दाहालले छठ अघि संविधान संशोधन प्रस्ताव संसदमा लैजाने प्रतिबद्धता अनुसार गृहकार्य सुरु भएको थियो । तर महाभियोग प्रस्तावले संशोधनलाई ओझेलमा पार्न तीन वटै दलले रचेको षड्यन्त्र बाहिर आएको छ', उनले भने ।

राष्ट्रिय मधेस समाजवादी पार्टीका अध्यक्ष शरतसिंह भण्डारीले प्रधानमन्त्री दाहाल र एमाले अध्यक्ष केपी ओलीको लहडमा संसदमा दर्ता भएको महाभियोग प्रस्तावको तुक नभएको टिप्पणी गरे ।

उनले भने, 'अख्तियार कब्जा गरी भ्रष्ट नेतालाई जोगाउन आएको महाभियोग प्रस्तावको अ‍ैचित्य छैन ।'

प्रस्तावले संवैधानिक निकाय बीच दूरी बढेको दाबी गर्दै उनले मधेसका मुद्दा ओझेलमा पार्न षड्यन्त्र स्वरूप आएको प्रस्तावले राजनीतिको आवरणमा हुने भ्रष्टाचारलाई जोगाउने तर्क गरे ।  सद्भावना पार्टीका महामन्त्री मनीषकुमार सुमनले महाभियोगले प्राथमिकता पाए मधेस समस्या समाधानका लागि आउने संशोधन ओझेलमा पर्ने बताए भने संविधान संशोधन नभए आफूहरुले तराईको कुनै पनि भूभागमा चुनाव गर्न नदिने समेत उनको चेतावनी थियो ।

नेपालमा कुनै काम नै नभएको सेनालाइ राष्ट्रपतिको भ्रमणमा जुत्ता चप्पल उठाउन लगाइयो

राज परिवारको भ्रमण शैलीमा आफ्ना दुई छोरी सहित मन्दिर पुगेकी राष्ट्रपति भण्डारीले पुजा पछि मन्दिर परिसरमा प्रथम पटक हुन लागेको एक हजार आठ लक्ष्यचण्डी रुद्रमहायज्ञको मण्डप शिलान्यास समेत गरिन । आगामी चैत १६ गतेदेखि सो महायज्ञ सुरु हुने रुद्रमहायज्ञ समितिले जनाएको छ ।

मन्दिर परिसरमा आयोजित विशेष समारोहमा बोल्दै उनले दुई दशकदेखि मुलुकमा विद्यमान अस्थिरता, भेदभाव र द्वन्द्वले कसैलाई हित नहुने हुँदा त्यसलाई त्यागी सबैले विकासको बाटो अपनाउनु पर्ने बताइन । भने राष्ट्रपति विध्यादेवी भण्डारी र उसको दुई छोरी साथै राष्ट्रपति कार्यालयका कर्मचारीको जुत्ता चप्पल उठाउन सैनिक प्रयोग भएको समाचारले सामाजिक सञ्जाल तातेको छ ।

सप्तरीको छिन्नमस्ता स्थित प्रसिद्ध छिन्नमस्ता शक्तिपीठमा शनिबार विशेष पूजाआजा गर्न पुगेकी राष्ट्रपति सहित उहाँका परिवार तथा राष्ट्रपति कार्यलयका अन्य कर्मचारीको जुत्ता चप्पल सैनिकहरुले आफू भन्दा माथिल्लो दर्जाका सैनिक अधिकारीको आदेशमा उठाएका हुन । नेपाली सेनाको हेलिकोप्टरबाट बिहान १०:१५ बजे छिन्न मस्ता मन्दिर पुग्नु भएकी  राष्ट्रपति भण्डारी सहितको टीम पूजा गर्न सिधै मन्दिर पुगेको थियो । टोलीका सदस्यहरु जुत्ता चप्पल खोलेर भित्र छिरे पछि त्यहाँ सुरक्षार्थ खटिएका नेपाली सेनाका चार जुत्ता चप्पल उठाएका थिए ।
उनीहरुले जुत्ता चप्पल मन्दिरको प्रवेश द्वार देखि निकासद्वार सम्म बोकेर लगेका थिए । एक जना सेनाका अधिकारी पनि जुत्ता चप्पल मिलाउन व्यस्त थिए । उनीहरुलाई नेपाली सेनाको गाईघाट स्थित १८ नम्बर बाहिनीका बाहिनीपति सुवर्णबहादुर शाहले जुत्ता चप्पल उठाउन निर्देशन दिनु भएको थियो ।
बिना हतियार बर्दीमा नै रहेका सैनिकले जुत्ता चप्पल उठाएकाले उनीहरु जुत्ता चप्पल उठाउनकै लागि खटिएको हुन सक्ने प्रत्यक्षदर्शीले बताए । राष्ट्रपति, उहाँकी छोरी तथा राष्ट्रपति कार्यालयका कर्मचारीको जुता चप्पल उठाउन नेपाली सेनाको प्रयोग हुनुलाई मन्दिर परिसरमा रहेका कतिपय बुद्धिजिवीले देशबाट समाप्त भइसकेका राजा र राणाको  झझल्को पुन आएको भन्दै कटाक्ष गरेका छन । सार्वजनिक ठाउँमा त जुत्ता चप्पल बोक्न आदेश दिने सैनिक अधिकारीहरुले आफ्नो घरमा काम गर्न राखेका सैनिकलाई कति सम्मको तल्लो स्तरको काम लगाउँदा हुन भन्दै उनीहरुले आपसमा कुराकानी गरेका थिए । माथिल्लो दर्जाका सैनिक अधिकारीहरुले कार्यालय र ब्यारेकमा मात्र नभई आफ्नो घरमा पनि सेवा सुसारका लागि तल्लो दर्जाका सैनिकलाई प्रयोग गर्ने गरेका छन ।